Inhibitions - With the Fullmoon Above My Head

Satanath records

Wat ons aantrekt aan black metal, is het occulte. Die intensieve sfeer, waardoor je in duistere atmosferen terechtkomt, waaruit ontsnappen onmogelijk lijkt, trekt ons steeds over de streep. De Griekse band Inhibitions is geen onbekende. Met 'La Danse Macabre' wist de band vorig jaar nog aangenaam te verrassen. 

Inhibitions maakt al muziek sinds 2008. Het meest opvallende kenmerk van deze band is de inbreng van keyboardmelodietjes. Die symfonische toets is de voedingsbodem, waaruit de andere elementen de weg vinden naar de oppervlakte. Dat merk je al bij eerste song Deadly Sin en dat geldt eveneens voor The Dream of Death. Doorheen de plaat zorgen duivelse rituelen en occulte taferelen ervoor dat wij geboeid zijn. Want ook bij daaropvolgende songs als Spirits Of Evil, When Hope Is Gone en The Final Pain lopen er koude rillingen over je rug. Met het doomachtige Κανεις σας δε θα μεινει ζωντανος, dat traag als een gif je aders binnenglijdt, laat de band horen nog steeds onder de invloed te zijn van de typische Noorse jarennegentig-black metal, waarna de ultieme doodsteek dan wordt toegediend met Phenomenon.

Inhibitions heeft al meer dan tien jaar lak aan de lijntjes van black metal. Net daarom zijn we ooit gevallen voor deze band. Nieuwe wegen worden ook hier niet ingeslagen, maar de Griekse band doet waar het altijd al goed is in geweest. Met dit album wordt de lijn uit het verleden gewoon doorgetrokken. Door inbreng van melodieuze keyboardklanken, die vanuit een traag tempo uitmonden in vuurballen, gevolgd door angstaanjagende screams, riffs en trommelgeroffel, dat doorheen je zwarte ziel klieft , geraak je in een soort donkere trance, omgeven door demonische wezens; een trance waaruit je onmogelijk kunt maar als black metal-liefhebber ook niet wilt ontsnappen.