Iron & Wine - Around The (Supremely) Well
Sub Pop Records
Voor een band als Iron And Wine, die amper drie volwaardige albums op haar actief heeft, lijkt een twee discs tellende verzameling rariteiten en b-kantjes een wel heel gewaagde zet. Zelfs U2 gaf pas na twintig jaar, én op één schijf, haar curiosa kwijt. Nu, zolang dat de moeite loont, hoort u ons niet klagen.
En laat ‘Around The Well’, zoals de dubbelaar heet, nu net heel erg de moeite lonen. Meer nog, je vraagt je meteen af wat deze songs verkeerd hebben gedaan om niet op één van de full albums terecht te komen. 'The Shepherd’s Dog', het alom bejubelde album van de band uit 2007, was een parel. Het klinkt vreemd, maar deze mag er gerust naast gaan staan.
‘Around The Well’ bestaat uit twee delen, niet alleen fysiek, maar ook muzikaal. Op de eerste schijf zijn elf laid back nummers te horen die frontman en bezieler Samuel Beam zonder franjes opnam in zijn huisstudio. In het aangename gezelschap van een pedal steel nestelen de heerlijke songs zich in je oren, met achterlating van wat Mexicaans woestijnzand.
Hoogtepunt daarbij is het ietwat vreemd getitelde Peng! 33, dat niet mis zou staan op ‘The Chronicles of Carlton’ van South San Gabriel. Ook opener Dearest Forsaken, enkel drijvend op wat gitaargepluk en een slide, is van uitzonderlijke schoonheid. Wie het vanaf nu nog over rariteiten durft te hebben bij het bespreken van ‘Around the Well’, krijgt met ons te doen.
De tweede schijf, met daarop twaalf songs, is van een heel andere orde en bevat studiosongs die Beam opnam met vrienden en bevriende bands, zoals Calexico. Ook de vier nummers die hij schreef voor de soundtrack van de film In Good Company zijn hierop te vinden. Afsluiter is bijvoorbeeld publiekslieveling The Trapeze Swinger, een nummer waar Fleet Foxes ongetwijfeld een vinger of een baard veil voor zou hebben.
De sfeer van stof, prikkeldraad en gebroken harten blijft ook hier gehandhaafd, met als extraatje intrigerende titels als Serpent Charmer en Sinning Hands. Na afloop heb je zowaar zin om No Country For Old Men nog eens in de DVD-lader te schuiven.
‘Around The Well’ keken we met argwaan tegemoet, maar op wat een aangename manier werden we hier op ons nummer gezet. Conclusie: de plaat had beter ‘Around the (supremely) well’ geheten.