Iron & Wine - Kiss Each Other Clean

4AD

Sam Beam bewees in 2007 met 'The Dog Sheperd' nog maar eens dat hij een meesterlijk verteller is, met zin voor muzikaal experiment en een prachtige stem. Beam trok toen extra volk aan, en zo groeide Iron and Wine uit tot een zevenkoppige band die tekende voor een rijk en warm geluid. Onze verwachtingen waren dan ook hooggespannen bij de release van 'Kiss Each Other Clean'.

Dat deze recensie wat op zich liet wachten? Akkoord. We wilden nu eenmaal zeker zijn of onze twijfel, die opdook na de eerste beluisteringen, wel gerechtvaardigd was. Onze achting voor de man is immers hoog genoeg om niet over één nacht ijs te gaan. Voor iemand die jaren aan een songtekst blijft sleutelen tot die precies goed zit, nemen wij graag wat tijd.

Helaas, veel beluisteringen later is onze twijfel maar deels geweken. Want het flirten met jazz, funk en soul én het toevoegen van allerlei geluiden en koortjes dreigt de nummers te versmachten. Het kost de luisteraar veel moeite om de parels - die de songs nochtans echt wel zijn - te ontdekken onder de vele muzikale lagen, versieringen en tierlantijntjes.

Rabbit Will Run is daar een goed voorbeeld van, maar ook Tree By The River (met een nochtans schitterende tekst) en Monkeys Uptown zijn in hetzelfde bedje ziek.

Iets beter gedoseerd, en dus wel succesvol, is het in Your Fake Name Is Good Enough for Me, waarin Beam bewijst dat hij het métier van songschrijver tot in de puntjes beheerst: "Your fake name is not for everyone/It's good enough for me/Forgotten by the garden and your phone is ringing/Bet you're watching all the happy kids/Kiss each other clean."

Toch is het vooral het bijna naakte Godless Brother in Love dat ons hart doet overslaan. Wat hadden we graag meer nummers van dit kaliber gehoord.

Lukte het Sam Beam op 'The Sheperds Dog' met rijk instrumentarium (violen, accordeon, banjo, percussiespeeltjes, gitaren, keyboards en orgeltjes) om zijn songs fris en evenwichtig te laten klinken, dan dreigt hier overdaad te schaden. 'Kiss Each Other Clean' zou misschien wel eens een toepasselijke titel kunnen zijn, maar dan vooral omwille van een dreigende indigestie. Beam hoeft echt niet alles uit de kast te halen om zijn talent te bewijzen.

Laat ons het kind echter niet met het badwater weggooien. Er is net genoeg dat deze plaat toch de moeite waard maakt. We blijven dan ook geloven in Iron and Wine, al geven we hen toch graag de woorden van onze eigenste Godfried Bomans mee: "Eenvoud is niet het kenmerk van de beginner. Het is de duur bevochten stempel van de meester."