Isobel Campbell & Mark Lanegan - Hawk
V2
'Hawk' is de derde plaat van Isobel Campbell & Mark Lanegan. De suikerzoete stem van Campbell en dreigende zang van Lanegan leken ooit nog een vreemde combinatie, maar die tegenstelling heeft zich ondertussen vertrouwd in onze oren genesteld. We vroegen ons dan ook af of het contrast tussen lieflijk en rauw niet stilaan als een herhaling zou beginnen klinken.
Laat ons u maar meteen gerust stellen: niets is minder waar. Campbell en Lanegan klinken gevarieerder dan ooit. 'Hawk' lijkt wel de perfecte soundtrack voor een roadtrip door Amerika, met het meeslepende Come Undone, de bluesy Snake Song, het swingende Get Behind Me en het instrumentale titelnummer. Mooi is het typische You Won't Let Me Down Again, met Campbell die zwoel klinkt als weleer en Lanegan die het geheel nog wat broeierig maakt. Opmerkelijk is ook de gospel-afsluiter Lately, compleet met kerkkoor.
Campbell schreeuwt het uit aan wie het maar wil horen: 'Hawk' is haar plaat. Zij schreef de nummers, koos de muzikanten, zij deed het grote werk. Lanegan lijkt niet meer dan een toevallige figurant die even mocht opdraven om braaf zijn lijntjes in te zingen. Hoewel het project officieel Isobel Campbell & Mark Lanegan heet, neemt singer-songwriter Willy Mason op No Place To Fall en Cool Water de plaats van Lanegan in. Wil Campbell daarmee Lanegan laten merken dat hij niet onmisbaar is? Of wil ze vooral zichzelf daarvan overtuigen?
Een tijdje geleden zag het er namelijk niet zo goed uit voor de toekomst van hun project. Campbell schreef haar verdriet van zich af in een dramatisch MySpace bericht, waarin ze zich luidop afvroeg of ze niet op zoek moest gaan naar een andere zanger. Lanegan verkoos het gezelschap van de Soulsavers boven het hare op tournee en had bovendien geweigerd enkele nummers in te zingen. Campbell was radeloos, wij begonnen te vrezen voor het ergste.
Want hoewel Mason fantastisch klinkt, worden wij enkel stapelverliefd op de nummers waarbij Lanegan in de schijnwerpers staat. Ondanks het feit dat Campbell prachtige songs schrijft, vonden wij haar solo plaat 'Milkwhite Sheets' niet om aan te horen. Alleen klinkt Campbell te stroperig en braaf, maar Lanegan zorgt steeds weer voor de magie in haar nummers.
En zo overtreft Campbell, gedeeltelijk dankzij Lanegan, zichzelf op 'Hawk'. Degenen die hiervoor hun samenwerking maar niks vonden, moeten misschien eens overwegen hun mening te herzien. Zij die al overtuigd waren van de pracht van 'Ballad Of The Broken Seas' en 'Sunday At Devil Dirt', zullen deze plaat ook kunnen smaken. En degenen die hun werk nog niet kennen, katapulteren we bij deze hoogstpersoonlijk naar de platenwinkel, met 'Hawk' als de perfecte introductie!