It Was A Storm - Quest

Eigen beheer

Emma Storm startte als fotografe en denkt nog altijd in kleuren. Zo had ze soms geen idee wat het refrein, de brug of de strofe was in haar nummers. Om de structuur aan te geven, werkte ze met kleuren, zo leerden we in een interview. En of dat werkte!

Met zelf gestructureerde nummers stapte de Storm uit haar slaapkamer naar de band, die zich ondertussen rond haar gevormd had: bassist Ruben Van Hijfte, drummer Jill Willems en gitarist Robin Lambrecht. Zij lieten zich raken door de nummers van hun frontvrouw en deden er hun ding mee. De gerenommeerde producer Pieterjan Coppejans (Eefje De Visser) deed de rest. Het resultaat kwam de voorbije maanden al mondjesmaat tot ons via singles als Excess, Journey, Blue/Green en I Don’t See A Thing en nu is er dus dat volledige debuut van It Was A Storm, een plaat waarmee de band... euh, stormenderhand ons hart veroverde. We hebben geen idee met welke kleuren Storm de songstructuren vorm gaf, maar wij zien heidepaars, schaduwblauw, mistwit en zavelgeel als we met de ogen dicht naar de plaat luisteren.

Geen idee welke queeste de band ondernam, maar ze vonden alleszins de juiste klankkleur bij het eind van de zomer en het begin van de herfst. De zoemende elektronische piano in Still A Child klinkt zo warm en knus dat je het wel elke keer opnieuw wil opzetten na een hectische dag en de smachtende, gefluisterde zang van Storm klinkt tegelijk onschuldig en verleidelijk, elke keer opnieuw. De Vlaamse Hope Sandoval is opgestaan. Met de singles, die langs het pad van de plaat gelijkmatig uitgestrooid werden, en daartussen nog leuke verrassingen als Continuum (Time/Space) en About Now die perfect in dat rijtje passen, werd ‘Quest’ niet alleen een erg coherente plaat, maar ook eentje die je van de voorzichtige elektronische soundcapes van Leave Me Later tot het slotakkoord van Scattered op de piano meeneemt op een roze wolk.

Sommige mensen vergelijken Storm met Sylvie Kreusch en hoewel we dat begrijpen door de manier van zingen, is er toch wel een erg groot verschil. Kreusch is een zelfbewuste diva, Storm eerder een elfje dat je als een ongrijpbare Tinkerbel meetroont naar een parallelle droomwereld. Alleen jammer dat je nooit lang in Neverland kan blijven.