IZZ - Everlasting Instant

Doone Records

In 2009 verraste de New Yorkse band IZZ de progwereld met het schitterende ‘The Darkened Room’, het eerste deel van een trilogie. Ook opvolger ‘Crush Of Night’ (2012) kwam duidelijk uit de koker van een groep muzikanten die overlopen van talent. En eindelijk is hij daar: nummer drie en het orgelpunt van één van de interessantste projecten in progressieve rock van de afgelopen twintig jaar. ‘Everlasting Instant’ stelt op geen enkel punt teleur.

Albumopener Own The Mystery laat meteen de twee kanten horen van deze band. Enerzijds is er een uptempo gedeelte met wervelende gitaar- en moogpartijen, en anderzijds de ballad, waarvan het elegische karakter nog eens onderstreept wordt met cello en fluit. Daar zitten de dochters Caty en Madeline van bandleider Tom Galgano voor iets tussen. Met verder bassist John (Toms broer) en echtgenote Anmarie Byrnes (zang) heeft IZZ nu veel weg van een familiebedrijf, maar dat bleek geen rem op de artistieke uitdaging die deze plaat stelde. Ook de afwisselende zangpartijen tussen Byrnes,  Laura Meade en de twee broers verbreden het instrumentale kleurenpalet nog en versterken de emotionele impact van de songs.

Met veel bravoure bedient de band zich van deze kleurschakeringen. De picturale kwaliteit van de arrangementen staat ten dienste van intrigerende melodielijnen, zoals we die al kennen uit de trilogie. Geen toeval, want op ‘Everlasting Instant’ herkennen we subtiele variaties op muzikale en lyrische thema’s uit de twee vorige albums.

Dé ster van het album is gitarist Paul Bremner. Vooral in de songs waarin hij de focus van de band is, komt hij tot grootse resultaten (Illuminata). Tom Galgano pakt uit met Emerson-achtig moogspel (Start Again, Keep Away), maar toont zich vooral van zijn dienende kant op de Hammond en de piano (het jazzy If It’s True, Like A Straight Line). The Three Seers start als een pianoballad, om te culmineren in een majestueuze, Yes-achtige finale. Invloed van Gentle Giant inzake contrapunt zit dan weer in Can't Feel The Earth Part IV (met John Galgano’s imposante bas als leider).  

Toch worden referenties naar de genre-iconen ingenieus verborgen. De signatuursound van IZZ laat zich het best omschrijven als crossoverprog met flarden jazz, soulfunk en pop. Het eclecticisme als stijl verraadt de New Yorkse achtergrond van IZZ. Je hoort zoveel virtuositeit die niet zichzelf bedient maar ten dienste staat van de overdracht van emoties. Op de Amerikaanse manier die je ook terugvindt bij genregenoten Spock’s Beard, Discipline en Echolyn. Met Echolyn wordt het overigens leuk vergelijken, als straks hun nieuwe plaat ‘I Heard You Listening’ verschijnt.