Jacco Gardner - Somnium
Excelsior Recordings
Een synthesizervirtuoos die zich laat inspireren door de psychedelica uit de sixties en als thema voor zijn nieuwe plaat een wetenschappelijk boek over maanmannetjes (‘Somnium’) neemt? Dat ruikt al snel naar eindeloos wegzweven. Maar wie de Nederlander Jacco Gardner al langer kent, weet dat de multi-virtuoos zich niet door zo’n eenvoudige optelsom laat vangen.
‘Somnium’ is een geluidsreis. Eentje door een parallel universum. Die feiten staan zeker vast. De ene keer met zwevende synthesizerlandschappen en -scapes, de andere keer met een introvert moment van rond elkaar wandelende, akoestische gitaarpromenades en wat fonkelgeluidjes. Jacco Gardner maakt van deze plaat een heus avontuur. Ongedwongen, divers en genietbaar. “The waves of illusion”, zo haalt de man zelf even aan: muziek en verbeelding stimuleren elkaar.
Deze derde plaat van Gardener stelt het in elk geval zonder 's mans zinderende stem. In ruil krijgt de luisteraar een constante prikkeling van melodie. De ene keer met een eenvoud van elektronica en toetsen (Daft Punk versus Kraftwerk iemand?), een andere keer meer duidelijk met wat tegendraadse akkoorden en psychedelisch vibrerende synths (Pink Floyd iemand?) Een dozijn tracks volgt elkaar mooi op en houdt de luisteraar in de ban. Soms dreigt de musicus wat bombastisch te gaan door verschillende klanktapijten door elkaar heen te weven, maar meestal beperkt hij zich tot de eenvoud van een thema-instrument en wat mysterieuze achtergrondklanken.
En plots rijst daar tussen dat muzikaal avontuur ook een sfeertrack als Eclipse op, een song die langzaam opwelt met een subtiele elektronische groove, een warme baslijn, een zacht ritme op bongo’s en een boel vibrerende sfeerklanken. Een song die mooi ontluikt, maar voor zijn echte doorbraak als een niet volledige eclips langzaam weer uitdooft. Een zachtmoedige parel die misschien overkomt als een intermezzo door zijn zachte teneur, maar wat ons betreft misschien wel het hoogtepunt van ‘Somnium’ is.
Voor zover je bij Jacco Gardner van hoogtepunten kan spreken dan. Want dat is misschien wel de grootste moeilijkheid. ‘Somnium’ is een belevenis zonder echte hoogtes en laagtes, een constante stroom van melodie. Daardoor dreigt de plaat bij onoplettendheid een beetje naar de achtergrond te verdwijnen. Maar ach, bij een kosmische trip mag je al eens rond je as gaan tollen en het noorden kwijt zijn. ‘Somnium’ betekent niet voor niets “droom”, dus als je onderweg ingedommeld was... tant pis.