Jamaica - No Problem

V2

‘No Problem’? Kan ook niet missen als je je plaat mag opnemen in de studio van Philippe Zdar, u ongetwijfeld beter bekend van Cassius. En in die studio hebben labelgenoten Phoenix ook hun recente succesplaat ‘Wolfgang Amadeus Phoenix’ opgenomen. Geen wonder dat Jamaica geen enkel probleem kent.

Voor u het zich afvraagt: Jamaica heeft niks met reggae. Het betreft twee Parijzenaars, die hun vrolijke mix van dansmuziek en gitaarpop met veel enthousiasme op u afvuren. Antoine Hilaire en Florent Lyonnet hadden dat eerder al geprobeerd met Poney Poney, maar zien hun werk pas beloond met een eerste radiohit (I Think I Like U2) als ze de naam Jamaica aannemen. Inmiddels komt die track dagelijks voorbij op uw favoriete jongerenzender.

De openers van ‘No Problem’ kunnen tellen: Cross The Fader en het hoger genoemde radiohitje doen wat ze moeten doen: uw dansspieren losschudden en toch de nodige gitaren laten scheuren. Wat volgt is ook niet mis, maar heeft nergens meer de kwaliteit van die twee eerste songs, waar je als luisteraar spontaan je oren van gaat spitsen. Dat gaat niet meer op voor een nummer als Jericho, waarin het tempo ook meteen veel lager ligt.

De songs worden eigenlijk allemaal inwisselbaar en het is wachten op de krachtige intro van By The Numbers voor wij uit onze slaap worden gehaald. Dit is wél een song: er wordt gespeeld met tempowisselingen, repetitieve bassen en een pakkend refrein. Dit is wat Jamaica moet brengen om ons bij de les te houden. Het sterkste nummer van de plaat legt meteen ook het zwakke punt van de cd bloot: het ontbreekt deze twee jongens (voorlopig) aan volwaardige songs.

Er worden nog verwoede pogingen ondernomen om de aandacht hierna vast te houden, maar hoewel wij wel eens stilstaan bij een vraag als When Do You Wanna Stop Working kan ook deze afsluiter niet boeien. Leuke gitaarsolo, dat wel, maar opnieuw niet voldoende om dit nummer te redden, al is het wel een mooie aanloop naar de volgende plaat, natuurlijk. Jammer genoeg kan dat niet echt de bedoeling zijn geweest.

Misschien was het nog wat vroeg om al ‘No Problem’ van de daken te gaan schreeuwen. Maar Jamaica heeft het ongetwijfeld in zich om op een dag ook zo’n plaat te maken als hun labelgenoten.