James Bay - Chaos And The Calm
Republic Records
Britain rules the waves. Zoveel is duidelijk in muziekland. Dat de meest opwindende muziek tegenwoordig van over de plas komt, is geen geheim. De nieuwste parel aan de Britse kroon is James Bay. De vierentwintigjarige Engelse singer-songwriter lost de torenhoge verwachtingen met zijn debuutplaat 'Chaos And The Calm' wat ons betreft moeiteloos in.
Dat er in Groot-Brittannië reikhalzend werd uitgekeken naar het debuut van James Bay, mag duidelijk zijn. De man met het lange haar en het eeuwige hoedje, kreeg in december vorig jaar immers de Brit Award Critic's Choice, een eer die voor hem te beurt viel aan onder meer Adele, Tom Odell en Sam Smith. Ook wij zetten één van de drie ep'tjes die hij vorig jaar op de wereld losliet, al in ons eindejaarslijstje. Met Hold Back The River was er dan ook nog eens een dijk van een single die door zijn aanstekelijkheid zelfs in menig bejaardentehuis de beentjes moeiteloos deed losgooien.
Het twaalf songs tellende 'Chaos And The Calm' telt wel meerdere van die oorwurmen. Met nummers als Craving, If You Ever Want To Be In Love zal de Brit moeiteloos elke festivalweide platspelen. Het hele plaatje past: een heerlijk schorre stem en rechttoe-rechtaan Rock-'n-roll met een vergulden hoofdletter.
Maar ook de wat rustige liedjes werken en verklaren waarom de singer-songwriter in de hele wereld de top tien van de hitlijsten inpalmt. Is dit commerciële muziek? Nee, eerder uitstekend in het oor liggende muziek die generaties overstijgt. Ongetwijfeld vallen er bakvissen in zwijm voor James Bay, maar ook ouwe rockers zien we goedkeurend meewiegen met wat deze knaap op de bühne uit zijn gitaar schudt. Bay zelf begon trouwens op die gitaar te tokkelen nadat hij Layla van Eric Clapton hoorde. En hij mag dan amper vierentwintig zijn, we geloven hem best als hij over de liefde zingt in het allebei ijzersterke Let It Go of Scars.
De enige bedenking is dat Bay misschien iets te veel op veilig speelt en nog niet buiten de lijntjes durft te kleuren. Het klinkt ook allemaal erg vertrouwd, maar enkel een kniesoor valt daarover. Wij onthouden vooral de intrinsieke kwaliteit van het leeuwendeel van de songs op 'Chaos And The Calm'. Bij nummers als Need The Sun To Break of Incomplete zijn wij eerder geneigd de repeat-knop in te duwen dan de next-knop, zelfs na luisterbeurt nummer negen en dat is toch een hele prestatie.
De concurrentie in eigen land is al enorm met de Ed Sheerans, Ben Howards en zovele anderen, maar aan alles voel je dat James Bay een hele grote gaat worden. Als je zo'n sterke debuutplaat kan afleveren, bulk je van het talent en heb je ook nog een enorme progressiemarge om dan uiteindelijk wie weet zelfs Brits exportproduct nummer één te worden. We weten niet welke muziek ze prefereren in Buckingham Palace, maar James Bay's eerste worp verdient alvast een vorstelijk onthaal.