James Taylor - Before This World

Concord Records

Het is ondertussen dertien jaar geleden dat James Taylor ‘October Road’ uitbracht. Met ‘Before This World’ is hij eindelijk aan zijn zestiende album toe. De in 2006 en 2008 uitgebrachte ‘Christmas Album’ en ‘Covers’ waren immers niet meer dan zoethoudertjes van de ondertussen zevenenzestigjarige singer-songwriter.

De fans worden alvast beloond voor het lange wachten. ‘Before This World’ lost alle hoge verwachtingen in en de sfeervolle plaat, waarvoor de eerste aanzetten al in 2010 werden gegeven, haalt tien songs lang een hoog niveau. Het toont meteen aan dat er lang is gewerkt aan de songs.

De tour die hem vorig jaar door de States en Europa voerde, was bedoeld als promotour, maar twee songs bleken nog niet af en daarom werd van het oorspronkelijke concept afgeweken. De plaat werd overigens ook deels opgenomen in mobiele studio’s die werden opgetrokken in hotels tijdens de tour. Faut le faire!

Het album, geproduced door Dave O’Donnell (bekend van zijn werk voor Eric Clapton) opent met Today Today Today, het eerste nummer dat werd afgewerkt in de schuur nabij Taylors huis. Het relaxerende popnummer waarin een gelouterde ouderling met veel plezier terugkijkt op zijn leven en van elke dag die nog komt iets probeert te maken, werd ondertussen op single uitgebracht en zat in de liveset die Taylor vorig jaar ook naar Brussel bracht. Ook de meest poppy song, Watchin’ Over Me laat een gelouterd mens horen die beseft dat hij flink wat fouten heeft begaan, maar op zijn leeftijd de juiste lessen trok. Voor de zanger “the only way to surrender”. Laat de mooie dagen maar komen.

Op You And I Again klinkt de cello van Yo-Yo Ma tegelijk triest en hoopvol. De dagen gaan snel voorbij maar de zanger geniet van elk moment. In het sterkste nummer op de plaat, Angels Of Fenway,  brengt Taylor een hommage aan zijn “Nanna” die haar liefde voor de Boston Red Sox doorgaf aan haar kleinzoon. Het lijkt voor hem nog niet eens lang geleden hoe ze vanuit haar ziekenhuisbed de World Series volgde in 2004 met een smile op haar gezicht. Verdrinken in de passie voor een honkbalteam als een soort nieuwe spiritualiteit.

Het vierde nummer op de plaat heet Stretch Of The Highway  waarin hij meesterlijk beschrijft wat het hem doet op weg te zijn van zijn hometown, maar zich ook zo blij kan voelen als hij er weer opnieuw naar toe kan. Het liefste wat ik doe als ik weg ben, is mijn thuis te missen, zingt Taylor.

Montana is een typische JT-song, rustig kabbelend, maar met het sterkste refrein van de plaat. Een stuk dat wordt meegezongen met een koortje waarop veel artiesten jaloers mogen zijn. Een ode alweer aan zijn regio die hij zo liefheeft, met de bergen als “tektonische creaties” die Gods oog moeten plezieren. En meer woorden dan “Hallo” of “Het Is goed om je te zien” zijn niet nodig voor de mensen ginds.

JT heeft een patent op romantische songs waarin hij vaak de omgeving en het klimaat als elementen gebruikt om de wereld waarin zijn liedjes zich afspelen te schetsen. Dat is alweer mooi gelukt in Snowtime, waarin de sneeuw smelt door de bamba-klanken die hij in een of andere zijstraat van Toronto opving en het refrein perfect kleur geven. Antigif voor een koude decembermaand of zoals hij het legt op zijn leven : “For the frozen man an invitation to live again”.

In het titelnummer Before This World mag Sting meedoen, die eerder al te horen was op ‘Hourglass’, al is het aandeel van de ex-Police-frontman nu beduidend hoger. Halverwege laat Taylor de meditatieve song een schitterende wending nemen dankzij een meesterlijk stukje gitaar op een bedje van cello door Yo-Yo Ma. Uiteindelijk krijgt de song een opgewekte lentetoets. Gedurfd maar o zo geslaagd.

We hadden het niet meer van hem verwacht, maar Taylor kiest na lange tijd ook nog eens voor een politiek geladen song in Far Afghanistan.  Een nummer waarin Taylor vertelt hoe goed een soldaat is voorbereid op zijn taak, maar nauwelijks op het menselijke aspect. De zanger stelt de keuze om te kiezen voor de gewapende oplossing terecht sterk in vraag en doet dat op een fijne, poëtische manier.

De plaat besluit met Wild Mountain Thyme , de kortste en meest folky song op de plaat. Haast enkel stem en gitaar drukken de eenvoud van het liedje uit, waarin de nostalgie overvloedig aanwezig is en gaat over het harmonieus samenleven en het familiegevoel.

Taylor levert met ‘Before this world’ een bijzonder sterke, gevarieerd plaat af met liedjes die je blij maken, een spiegel voorhouden of gewoon doen glimlachen. Er hangt veel gezelligheid over de plaat en je verbeelding wordt prettig geprikkeld. Alleen jammer dat JT slechts zelden met nieuw materiaal komt en dat de cd na eenenveertig minuten helemaal is uitgespeeld. De enige troost is de repeat-toets.