Jarvis Cocker - Further Complications
Rough Trade
Dat Jarvis Cocker een enorm getalenteerde muzikant is, zal door weinigen worden betwist. En op zijn naam staan ongetwijfeld al heel wat klassiekers. Wonderlijk genoeg zijn de meningen over zijn solocarrière – zoals dat wel vaker gaat – echter eerder wél verdeeld. Nochtans herbergt ook zijn solodebuut enkele pareltjes. En nu is er dus de “moeiljke tweede” : ‘Further Complications’.
Eerlijk gezegd vroegen we ons af of de keuze voor Steve Albini als producer wel de goede was. Gezien ook Cocker ongetwijfeld een sterke persoonlijkheid heeft, had dat wel eens tot een gigantische clash kunnen leiden. En zoiets levert soms misschien goede resultaten op, maar nog vaker hebben het bijhorende uitstel en de frustraties als gevolg daarvan een minder goede invloed op de uiteindelijke plaat.
Echter, die overbezorgdheid bleek nergens voor nodig te zijn. Bij ‘Further Complications’ verliep de samenwerking immers duidelijk vrij vlot. Er zijn weliswaar geen echte uitschieters op de plaat terug te vinden, maar als geheel is dit album zeker geslaagd.
De teksten zijn zoals altijd onbetaalbaar. Dat begint al meteen in het titelnummer. Een lijn als “Your life is just a carrier bag / Over-fill it and the straps will snap” is de perfecte illustratie van de ongebreidelde verbeelding van de man, die met eenvoudige beelden perfect zijn visie kan duidelijk maken. Niet al zijn nummers zijn even vindingrijk, maar als het goed zit, zit hij er wel pal op.
Muzikaal wordt er behoorlijk doorgeragd. Luister maar naar Caucasian Blues, dat wel begint met een onschuldig fluitje, maar dan uitbarst in een vuige rocker. Misschien is de hand van producer Steve Albini daarin nog het meest te herkennen. De muzikanten mogen duidelijk allemaal hun gang gaan: de gitaren gaan wild tekeer, de ritmesectie houdt de vinger aan de pols en Jarvis zet zijn strot wijd open.
De saxofoon van Homewrecker in combinatie met dat 'badadada'-introotje doet ons denken aan de soundtrack van de oude Batmanfilmpjes, en ballades als Hold Still en Leftovers zijn de man ook al op het lijf geschreven. Het illustreert nogmaals dat Cocker werkelijk van alle markten thuis is en nergens zijn neus voor ophaalt.
Jarvis Cockers tweede plaat kan als geheel ongetwijfeld geslaagd worden genoemd, al is het moeilijk om absolute uitschieters aan te duiden. Toch heb je nooit de neiging om een song over te slaan. De kwaliteit is immers erg constant. En wat kan je uiteindelijk meer verlangen van een plaat?