Jean Wells - Soul On Soul
BBE
Recentelijk belandde een cd, genaamd ‘Soul On Soul’, van een zwarte zangeres, genaamd Jean Wells, in onze cd-player. "Meer van hetzelfde.", dachten we, gehinderd door vooroordelen, voor we het schijfje lanceerden. Maar, oh my Lord, wat een verrassing.

Reeds van bij de eerste tonen van de opener Have A Little Mercy werd onze aandacht opgeëist door alles wat een soulplaat tot een meesterwerk maakt : een dijk van een stem, een somptueuze en muzikaal superprofessionele orkestratie en die unieke mix van stijlen die zwarte muziek uit Amerika de facto tot werelderfgoed maakt.
Over Jean Wells is bitter weinig geweten. In de jaren zestig had zij een moment van glorie en toen nam zij haar enige plaat ‘Soul On Soul’ op. Die opname verdween om onbegrijpelijke redenen onder het stof van de historische muzikale vergissingen en wordt nu anno 2011 daar hopelijk definitief onderuit gehaald en in een luxe versie met vierentwintig nummers uitgebracht.
Het is een waar feest voor de liefhebbers van soulmuziek uit de jaren zestig. Eigenlijk is deze definitie veel te beperkend voor een dame die haar voet gerust naast diva Aretha Franklin mag zetten. In Somebody Been Loving You (But It Ain’t Been Me) schuurt ze heel dicht tegen The Supremes aan en I Feel Good kan zo op de setlist van Martha And The Vandellas. Keep on Doin’It heeft een hoog Marvin Gayegehalte.
De lezer heeft het al door : 'Soul On Soul' sluit moeiteloos aan bij het allerbeste van wat soul de wereld gegeven heeft. I’ll Drown In My Own Tears en If You’ve Ever Loved Someone zijn hartverscheurende ballads die veel beter dan gelijk welke theoretische beschouwing doen voelen dat soulmuziek zijn diepe wortels in, jawel, de ziel vindt
Het is een erg brede plaat geworden met veel invloeden. Zoals de titel het reeds duidelijk suggereert is Broomstick Horse Cowboy voorzien van een flinke scheut country en bij tijden gospelt Jean Wells als de meeste gelovige predikant. Zij blijkt trouwens sinds haar commerciële soulcarrière “into the gospel field” gestapt te zijn.
Soulmuziek is natuurlijk ook dansmuziek. Ook daarvan is de plaat goed voorzien. Een greep uit het overvloedige aanbod : After Loving You of I Feel God: ze doen allemaal de heupen roeren en wie bij Puttin’ The Best On The Outside op zijn stoel blijft zitten, die willen wij niet tegenkomen.
Een mens vraagt zich natuurlijk af, tegen het licht van de geschiedenis en wetende welke indrukwekkend palmares Diana Ross of Aretha Franklin bij elkaar gezongen hebben, wat voor een grote dame Jean Wells zou kunnen geworden zijn indien ze was blijven investeren in haar soulcarrière. Het lot of whatever hebben er anders over beslist.
Dat neemt niet weg dat de release van ‘Soul On Soul’ een overtuigende rehabilitatie van deze vergeten dame is geworden en voor de soulliefhebbers een onvoorwaardelijke must in hun collectie.