Jeff Beadle - Where Did We Get Lost
Butterfly Collector Record Label
Vergeet de American dream en ga voor de Canadian Dream. Want het verhaal van singer-songwriter Jeff Beadle is er eentje om van te smullen. De man onderhield zwembaden in Toronto, maar jaagt nu op zijn tweeëndertigste zijn muzikale dromen na. Met 'Where Did We Get Lost' trekt hij nu met een prachtige cd de wereld rond. Laat ons vooral hopen dat die wereld ook goed luistert naar deze Canadese bard; want hij is het waard.
Het is voer voor een interessante roman. Een man die de zwembaden onderhoudt van de elite in Toronto en in zijn vrije tijd ook wat muziek maakt. Telkens hij een goed ideetje had tijdens zijn werk naast het water, nam hij het op met zijn smartphone om het dan thuis in zijn nog naar chloor ruikende kleren uit te werken. Dat resulteerde vorig jaar in een eerste plaatje, 'The Huntings End', een ruime ep zeg maar, waarmee hij op pad trok. Maar nu is er al 'Where Did We Get Lost'. Negen songs telt die en ze treffen allemaal raak.
Vanaf de eerste noot van het eerste nummer, The One, zijn wij mee in het verhaal van Jeff Beadle. Hij schrijft over zijn angsten, tragedies en stukgelopen relaties uit het verleden en hij doet dat op een geweldig wervelende wijze. Nochtans gaat het hier meestal louter om Jeff Beadle, zijn stem en zijn gitaar. Maar zet deze man rond een kampvuur en hij wint moeiteloos elk aanwezig zieltje. Niet dat hij iets vernieuwends doet op zijn gitaar, maar hij schrijft wel liedjes die uitblinken in herkenbaarheid.
Het gevoel van even terug te blikken op je leven en dat van je vrienden en je af te vragen hoe alles ooit kunnen lopen is zoals het gelopen is, dat kent iedereen en dat wordt prima vertolkt in de titeltrack. Ook een nummer als de eerste single, How Calmly, lijk je ooit al wel eens gehoord te hebben, maar dan nu opnieuw in een verfrissend jasje. Jeff Beadle is niet de nieuwe messias onder de singer-songwriters, maar hij is wel iemand die goed geluisterd heeft naar zijn muzikale voorbeelden, zoals daar zijn Neil Young, Ryan Adams en Ray LaMontagne.
Jeff Beadle brengt het ook vooral op een overtuigende manier. Wellicht daarom ook dat hij eerder al live hoge ogen gooide in Duitsland. Eén van de redenen waarom hij kapte met zijn job en nu met gitaar, vrouw en kind de wereld rondtrekt. En we hopen dat hij in zijn missie slaagt; met de songs op 'Where Did We Get Lost', verdient hij dat namelijk. Het is moeilijk uitschieters te noemen, maar naast de eerder geciteerde nummers, verdienen zeker The Hardest Part en Lost Living veel krediet.
Het plaatje duurt ook niet te lang, zodat verveling niet de kans krijgt om op te steken. Want buiten een zeldzame mondharmonica, pedalsteel en nu en dan een voorzichtige tweede stem, blijft de relatie gitaar en stem primeren. Het is nu aan de Belgische concertpromotoren om deze man te ontdekken. En anders leggen wij hier desnoods een zwembad aan.