Jenny Lewis - Acid Tongue

Rough Trade

Nee, het laatste album van Rilo Kiley kon ons niet echt bekoren. En ook het optreden van Jenny Lewis’ band op Pukkelpop 2007 was, ondanks dat zilveren speelpakje, eerder een tegenvaller. Maar Jenny Lewis heeft nog een ander paard om op te wedden: haar solocarrière. Na haar schitterende cd met The Watson Twins is ‘Acid Tongue’ opnieuw een voltreffer.

Waar ‘Rabbit Fur Coat’ duidelijk veel meer aansloot bij traditionele folk en country, neigt haar tweede volwaardig album toch meer de americanakant op. En daarbij schuwt ze de rauwe kant niet. Luister maar naar The Next Messiah. Dit is een volwassen song, opgebouwd uit verschillende hoofdstukken, die samen een mooi in elkaar overlopend geheel vormen. Als je denkt dat het afgelopen is, schiet de band terug in gang en is er die bezwerende mannelijke zang waarrond Lewis haar engelenvocalen laat kronkelen. Uiteindelijk wordt de cirkel dan weer rondgemaakt door terug te komen bij het originele refrein.

Bad Man’s World mag dan misschien alleen in onze gedachten refereren aan James Browns klassieker, feit blijft dat die filmische violen intrigerend zijn en gecombineerd met Lewis’ excellente zangkwaliteiten garant staan voor het nodige kippenvel. Het titelnummer maakt nog meer indruk door de eenzame akoestische gitaar en het gospelaspect van de song. Eenvoudige arrangementen en perfecte timing zijn de voornaamste troeven van deze track.

En het houdt niet op. De steel guitar en de schitterende ritmesectie in See Fernando zorgen ervoor dat ook dit tot de hoogtepunten van deze plaat behoren. Bij nader inzien is het trouwens niet eenvoudig om hier een minder nummer uit te moeten vissen. Misschien is Carpetbeggars, het duet met Elvis Costello nog het meest voorspelbaar en daarom het minst interessant, ook al is dat in dit geval een relatief gegeven.

Elvis Costello is trouwens niet de enige die zijn medewerking aan dit album verleende. M. Ward steekt een handje toe op Pretty Bird en ook Davey Faragher (bassist bij Costello), Chris Robinson (Black Crowes) en Paz Lenchantin (op een blauwe maandag samen met Billy Corgan deel uitmakend van Zwan) geven allemaal acte de présence op ‘Acid Tongue’.

Van eindejaarslijstjes zijn wij nooit echt voorstanders geweest, maar als het dan toch moet, maakt deze plaat ongetwijfeld veel kans om daarin hoog genoteerd te worden.