Jess Morgan - Langa Langa
Eigen beheer
Vierenveertig adembenemende minuten neemt het album ‘Langa Langa’ van Jess Morgan je mee naar de Amerikaanse cotton fields. Een doodgewoon, jong country- en folkzangeresje, opgegroeid in de Engelse stad Norwich, dat haar eigen nummers schrijft, in eigen beheer uitbrengt en ook instaat voor de leuke houtsnijwerkjes die te zien zijn op de albumhoezen.
De kans dat je haar bij ons in een folkcafé aantreft is erg groot, gezien ze bij ons nog niet de bekendheid geniet, die ze in haar thuisbasis wel heeft. In de Verenigde Staten zijn grotere folkfestivals geen uitzondering. Toch zal het niet lang duren eer het succes ook tot bij ons overwaait. Zo werd Morgans nieuwste album door kwaliteitskrant The Telegraph recent tot één van de tien beste folkalbums van deze zomer gebombardeerd.
Op opener The Last Song zingt Morgan: “Her most beautiful notes are the dying ones”. Hopelijk duurt die stilte niet te lang, want het dromerige en hese stemtimbre waarover Morgan beschikt is er één waar je zo lang mogelijk van wil genieten.
The Missionary lijkt zich haast in je eigen woonkamer af te spelen. Morgans stem en akoestische gitaar klinken bijzonder warm en de aanslag op de gitaar is zo duidelijk geregistreerd dat het lijkt alsof ze het nummer voor je neus staat uit te voeren.
Naast de vooral kalmere country -en folkballades, zoals het hemelse Silver Dagger en het melancholische Modern World (geschreven na een liefdesbreuk) is er ook ruimte voor meer swingend werk zoals bijvoorbeeld Round And Round. Het spelplezier van de zangeres komt hier het best naar voren en zorgt voor een waar luistergenot. Uit de fingerpicking op Freckles In The Sun blijkt dat de zangeres ook over een goede gitaartechniek beschikt en toont ze aan hoe Blackbird van The Beatles vandaag zou kunnen klinken.
Een tweede luisterbeurt leerde pas hoe rijk de nummers gearrangeerd zijn. De extra zang, mandoline, banjo, viool- en cellopartijen zorgen op Annie Of Greyfriars voor een extra touch. De subtiele productie van Stephen Maeclachlian werkt ook perfect op de ritmesectie van The Lone Cashier, waarbij zelfs bierflesjes worden bovengehaald ter ritmeondersteuning. Adam And Genevieve zorgt, dankzij de klassieke strijkerspartijen, voor een koerswijziging en garandeert een mooi rustpunt op het album.
Morgans derde album is, net als de voorgangers, opgebouwd zonder al te veel technische snufjes, maar verraadt uitstekend songvakmanschap. ‘Langa Langa’ is voor de countryfolk wat 'Come Away With Me’ van Norah Jones voor de jazzpop betekende: een nichegenre verpakt in prachtige luisterpopmuziek. Een tip voor de volgende editie van Dranouter.