Jesse Malin - Outsiders
One Little Indian
Collega (pvg) was niet zo wild van ‘New York Before The War’, de vorige plaat van Jesse Malin van eerder dit jaar. Op ‘Outsiders’, zijn achtste volwaardige solo-album mochten wij op zoek naar de angel van de voormalige D-Generation zanger.
Dat het een bijna hopeloze zoektocht zou worden, leert de openingstrack en titelsong al meteen: met het Afrikaanse ritme, het jagende orgeltje, pompende blazers en de vele lalala’s levert Malin zowaar een dansnummertje af. Hij mag dan wel beweren dat hij de outsider op elk feestje is, dansen wil hij duidelijk wel af en toe.
Nadien wordt de sfeer wat meer ingetogen en serieus, maar het is toch wachten op de oude punkspirit tot Here’s The Situation waarin Malin nog eens diep in zijn microfoon bijt, de gitaren nog eens genoeg weerhaakjes hebben om je broek aan te scheuren en de drummer mag zweten. Live wordt dit een knaller, zoveel is duidelijk, en de stiekeme verwijzing naar Iggy is een leuk extraatje.
In Society Sally gaat Malin expliciet op zoek naar wat groove en dat lukt ook wel. Sally wiegt haar heupen op de meest radiovriendelijke wijze en de blazerssectie toetert haar achterna, maar wij blijven toch op zoek naar wat meer diepgang.
Die vinden we niet meteen in Edward Hopper, noch in Whitestone City Limits waarin Malin Jerry Lee Lewis achterna wil, maar verrassend genoeg wel in het verstilde Stay Free waarin Malin een jeugdvriendin bezingt die wat pech had in het leven. Mooi en aangrijpend.
Ook The Hustlers ,met zijn naar de strot grijpende saxpartijen, overtuigt en hier vinden we eindelijk de angel waar we naar op zoek waren. Malin schreeuwt en huilt, knipoogt even naar Gene Vincent en laat dan zijn muzikanten de vrije teugel. Het is even schrikken na het solo gebrachte Stay Free, maar het werkt wel.
Dat kunnen we helaas niet zeggen van All Bets Are Off, dat nog wel leuk begint, maar dat met zijn kerstmisbelletjes iets te veel aan de kleffe adventsperiode doet denken. Zelfs het pianootje klinkt als iets van in een grote speelgoedwinkel waarin zelfs de kerstman naar de heupfles moet grijpen om jolig te blijven.
In The Summer brengt geen beterschap of je moet je al optrekken aan de gitaarsolo middenin en dan blijft nog enkel You Know It’s Dark When Atheists Start To Pray, de huppelende slottrack die steunt op een kramakkelige barpiano en een aftands orgeltje en ook de blazers mogen weer meedoen. Inderdaad niet onaardig, maar niet meteen een song die onder je vel kruipt.
Met ‘Outsiders’ levert Jesse Malin dan wel zijn tweede plaat in minder dan een jaar af, maar de vraag rijst toch of hij niet beter de helft van de songs weg had gesmeten en er één sterk album van had gemaakt.