Joey Bada$$ - B.4.DA.$$

Eigen beheer

Joey Bada$$ draagt nog steeds de zware last van “hiphopheiland” op zijn schouders. De pas twintigjarige rapper houdt zich vast aan jazzy, boom-bapachtige beatjes, die het beste persen uit een erfenis die Pete Rock, Lord Finesse, MF Doom en J. Dilla hebben achtergelaten. Het resultaat is een pittig sapje waar nog voldoende pulp inzit. En daarvan zijn er liefhebbers of mensen die ervan gaan walgen.

‘B4.Da.$$’, of in de volksmond gewoon “Before The Money”, is een samenvatting van Joeys leven; waar geld verdienen duidelijk nog niet aan de orde was. Het is een levendige schets geworden, gemaakt door een jonge kerel met bakken talent, die grote ogen trekt in een wonderlijke wereld vol geweld, racisme en discriminatie. Joey flowt snel, verwonderd en gefrustreerd doorheen het hele album en gunt zichzelf en zijn luisteraars geen enkel moment rust.

Het album begint pas echt vorm te krijgen bij Paper Trail$, na een zwak openingsnummer en een interlude het eerste hoogtepunt op deze plaat. Joey kaart gezwind het thema van deze plaat aan: geld. Of hoe geld hem heeft veranderd in een persoon die hij niet wil zijn. Tijdens dit nummer wordt hij ferm in de watten gelegd door hiphoplegende Dj Premier, een producer van heb ik je daar, die helemaal niets meer te bewijzen heeft maar voor Joey graag nog eens een klassieker uit de mouw wilde schudden. Uiteraard verwijst Joey graag naar C.R.E.A.M (“Cash Rules Everything Around Me”) van stadsgenoten Wu-Tang Clan, waar hij de “rules” handig inruilt voor “ruined”. Geld is voor Joey Bada$$ dus blijkbaar geen drijfveer, al kan je niet naast al de dollartekens kijken die je zowel in zijn naam als in de tracklist terugvindt.

Het album staat verder bol van referenties naar populaire hiphopartiesten uit lang vervlogen tijden. Of toch een tijd toen hijzelf nog verscholen zat in de kleine teen van zijn vader.  Het is een veilige houvast, terwijl het zijn ontwikkeling als hiphopartiest eigenlijk een beetje afremt. Maar voor een jongen van twintig jaar mag je bij zijn debuut de lat nog niet te hoog leggen.

Op No.99 speelt producer Statik Selektah leentje-buur bij Scenario van A Tribe Called Quest, wat live dan weer een geweldig opzwepend nummer blijkt te zijn. Teach Me, dat iets commerciëler lijkt, zou wel eens de deuren kunnen openen naar de dansvloer in een zweterige club. En Christ Conscious is nu al een hiphopklassieker dankzij de Mobb Deep-achtige beat van producer Basquiat en de geslepen verwijzingen naar Michael Jacksons Thriller. Ja, er valt veel te ontdekken op deze plaat.

Neem nu Piece Of Mind, waarin Joey een vriend in de gevangenis opbelt om een nieuw nummer te laten horen. Het doet denken aan One Love van Nas, met producer Freddie Joachim in een glansrol die de beat laat horen alsof het daadwerkelijk door een telefoon wordt afgespeeld, maar toch nog genoeg body heeft zodat het niet storend overkomt. Het mooie aan dit nummer is dan ook het slot, waarin Joey gemeend verrast is als zijn vriend bekent het even geniale Big Dusty al te hebben gehoord achter de tralies. Het succes van Joey bereikt iedereen: van in het cachot tot aan het witte huis.

Met ook nog The Roots en wijlen J. Dilla achter de knoppen tijdens Like Me, en met slechts vier gasten, waarvan Action Bronson veruit de bekendste is, geeft Joey Bada$$ hier zeker zijn visitekaartje voor de toekomst af. Dit debuut breekt geen potten, maar lost wel alle verwachtingen in. We zijn alleszins benieuwd naar wat de toekomst brengt en of hij zich zal blijven vastklampen aan die gouden jaren negentig. Iets zegt ons dat dit zeker nog beter kan.