John Michael Hersey - The Fifty Minute Hour

CD Baby

Enige tijd geleden kregen wij van de hoofdredactie een link doorgestuurd – in deze moderne tijden volstaat een onderlijnd formuletje om een hele wereld door je boxen te halen – met als bijkomende mededeling : “Interessant ?”. Welja, waarde hoofdredacteur, het was een ontdekking. 

We hebben een heel klein beetje gelogen. Ook de artiest in kwestie, John Michael Hersey, had een korte mededeling in huis waarin hij “worldwide” mededeelde dat onderhavige cd – in formulevorm dus – was opgevat als "a coming of age solo musical about a small town musician who finds himself on the therapist’s couch that is New York City". Volgens de titel van de cd, ‘The Fifty Minute Hour’, had hij voor dat therapeutisch verhaal net geen uur nodig gehad. Dat is flink wat minder dan - wij droppen slechts één naam - Bob Dylan, die destijds wel enkele elpees meer nodig had om in NY volwassen te worden. En het is de vraag of his Bobness er helemaal in geslaagd is?

Maar we wijken af. Geen vol uur dus en toch vijftien songs. Het zijn doorgaans dus korte liedjes, waarvan de meeste gedrenkt zijn in een stevige musicaltraditie die zonder veel aanpassing zo maar in het Londense West End in het circuit zouden kunnen meedraaien. Catchy tunes, veel pianoriedeltjes, iets tussen zang en parlando. Voor de liefhebbers raden wij bijvoorbeeld I’m Not What She Had In Mind aan. By the way, deze titel illustreert dat John Michael kennelijk wel wat psychische ondersteuning nodig heeft. I Can’t Get Out Of Bed en I Think I’m Shrinking zijn nog zo van die titels waar je niet per se vrolijk van wordt. Gesprekken voor op de Freudiaanse zetel dus. De pianoballad Merry Christmas, Stranger is niets anders dan een gekristalliseerde ijspegel aan een kerstboom in een eenzaam New York. Even winters en eenzaam is het bluesy The Long Weekend.

In de afdeling “ldvd” scoort het enkel op piano en sfeervolle backings drijvende It Doesn’t Get Better Than You hoog: klassiek maar mooi. Dat vond Hersey kennelijk ook, want hij herhaalt - weliswaar vanuit een gewijzigd perspectief - de melodie en (quasi) de titel in de afsluiter It Doesn’t Get Better Than This. Zo krijg je natuurlijk wel een cd vol, zou een kniesoor kunnen zeggen, maar dat willen we even niet horen.

Wat zit er nog in de box? Veel musicalstuff, zoals reeds gezegd, en soms - en dat is een klein kritiekje toch - volslagen inwisselbare nummers. Water, Water is daarbij een welgekomen afwisseling en uitzondering en All The Time In The World heeft productioneel ook voldoende om het lijf om te bekoren.

John Michael Hersey heeft met ‘The Fifty Minute Hour’ bijna een uur gevuld met sterke, maar ook enkele zwakkere songs, met doorgaans veel donkerte maar af en toe ook een streepje licht, vaak alleen op de piano en soms in een iets bredere productie. Een boeiend uurtje met toch ook enkele vervelende ogenblikken. Zoals in de klas dus. Daar duurden de uren ook vijftig minuten.