Johnny Flynn - Country Mile

Transgressive

Het folkgenre is al enkele jaren weer helemaal in. The Telegraph noemde het al in 2011 een stille revolutie en dat is ook in niet geringe mate aan de Britten te danken. Uiteraard is er het onvermijdelijke Mumford & Sons en ook Laura Marling scheert hoge toppen. Zij zijn de exponenten van de moderne folk, maar daarachter is er nog veel meer lekkers. Johnny Flynn bijvoorbeeld. Al is zijn derde worp ‘Country Mile’ vooral een ode aan oude folkmuziek.

Het folkwereldje is ook klein blijkbaar. Zo mocht Flynn mee op tour met de Mumford-broertjes en met Laura Marling zong hij al een duet. En toch blijft die grote muzikale doorbraak met zijn band The Sussex Wit uit. Je kan je afvragen hoe dat komt. Flynn is een zeer goed zanger, getuige de prima eerste single The Lady Is Risen. Een dankzij blazers rijkgeschakeerde, meeslepende song, die door de muzieksamenstellers van Radio 1 schandelijk over het hoofd gezien wordt.

Een folkstempel wil Johnny Flynn nochtans niet op hem gekleefd zien. Als opener geeft hij daarom in de titelsong een prominente plek aan de elektrische gitaar. Country Mile is met een vleugje Jake Bugg de ideale aftrap, maar het is ook het enige nummer dat niet aan folk doet denken. En waarom zou hij zich er ook voor moeten schamen? De meerstemmigheid doet bij momenten wat aan Mumford & Sons denken, maar voor de banjo is geen hoofdrol weggelegd en verder grijpt Flynn toch meer terug naar de oudere folkmuziek. Een titel als Fol-De-Rol zegt op dat vlak eigenlijk al genoeg.

Flynn heeft het genre dan ook perfect in de vingers en zijn nieuwe aanpak voor deze cd werkt verfrissend.  Zo kroop hij niet wekenlang aan een stuk in een studio, maar koos hij ervoor om over een periode van twee jaar, telkens hij een demo had waarover hij tevreden was, die dan op te nemen in de studio.

Soms is het resultaat uitstekend. Songs als After Eliot en Einstein’s Idea zijn vlot verteerbare en o zo lekkere brokken muziek, die ook tekstueel weten te boeien. Het eerste losjes geïnspireerd op de grote T.S Eliot, het tweede een suikerzoet wiegeliedje voor zijn tweejarig zoontje, waarin hij een poging doet om de relativiteitstheorie uit te leggen.

Is ‘Country Mile’ in zijn geheel voldoende om door te stoten tot bij het grote publiek? Wellicht niet. Daarvoor staan er nog te veel kleine, weinig opvallende en moeilijk doordringbare liedjes op. Gesneden koek voor folkliefhebbers, dat wel. Maar de grote massa zal Johnny Flynn wellicht sneller leren kennen via zijn acteerwerk. Daar gaat het hem echt voor de wind. De dertigjarige Brit met Zuid-Afrikaanse roots was onder meer al te zien in 'Crusade In Jeans', het verfilmde boek van Thea Beckman. Met nog wat meer maturiteit zijn we ervan overtuigd dat ook de kruistocht naar muzikale erkenning een positieve afloop kent.