Jonti - Twirligig

Stones Throw

We hebben dat laatste album van James Pants nog maar net verteerd en het Amerikaanse Stones Throwlabel gooit ons alweer een vette kluif toe. Eentje met nog geen al te grote discografie, maar wel een pak indrukwekkende referenties. Dat kan dus alsnog hard aankomen want wanneer baas Peanut Butter Wolf een nieuw veulen zijn stal in jaagt, zijn het meestal geen tamme beestjes. Africhten? No way! Let the beast go!

In elk geval hebben dj en producer Mark Ronson en Strokes-gitarist Albert Hammond Jr lovende woorden over voor deze Jonti. Ze mochten hem dan ook al van dichtbij aan het werk zien tijdens opnames van hun eigen werk. Verder deed hij ook al wat knoppenwerk voor Santigold, Sean Lennon, The Dap-Kings en Sonic Youth / Kurt Vile-producer John Agnello. Om te zeggen dat deze “nieuweling” niet zomaar uit de bus komt vallen.

Maar voor zijn debuutalbum ‘Twirligig’ - we gokken dat de naam verwijst naar een plek in Nieuw-Zeeland - heeft hij duidelijk geen wederdiensten opgeëist. Allemaal zelf gefabriceerd, geknipt, geplakt, ingespeeld en ingezongen. Ook muzikaal heeft hij een en ander gemeen met eenmansprojecten zoals Boom Bip, Bibio, Four Tet en Flying Lotus. Veel elektronica en sampling gemengd met hiphopbeats, instrumenten en een lichtelijk weemoedig sfeertje.

Zo knisperen de samples al lekker in Hornets Nest, doet de lentevolle vrolijkheid van Nighshift In Blue en Firework Spraying Moon ons aan The Avalanches denken en lijken de Beach Boys gereïncarneerd in Koi Moons Daughter. De werkelijke hiphopbeats en rhymes worden bovengehaald in Cyclic Love waarop rapper Otayo Dubb zijn lyrics tentoonspreidt. Beans is even niet ver uit de buurt.

Jonti is duidelijk heel bedreven in het brouwen van nieuwe, frisse geluiden, wat maakt dat dit album zo fris klinkt als een hoentje. Hij bouwt bijwijlen mooie arrangementen en kan nummers laten kapseizen van de ene gemoedstoestand naar de andere (check onder andere Twirligig). Dat maakt het een auditief avontuur als je dit album mee neemt in de wagen of op de mp3-speler.

Wel had deze audiobricoleur sommige nummers meer mogen uitwerken. Met veertien liederen op een half uur tijd (rekent u zelf maar uit) krijgen we een mooie staalkaart van ‘s mans kunnen, maar hebben we wel het gevoel van de ene kant naar de andere te hollen. Misschien dan toch iets aan onze conditie doen? In elk geval knap werk dat het nahollen waard is.