José James - The Dreamer
Brownswood Recordings
De wereld is aan de lefgozers. Waren de gebroeders Wright nooit in hun zelfgemaakt vliegtuig gestapt, dan gingen we nu nog steeds te voet naar Barcelona. Was Colombus niet in de Santa Maria gekropen, dan was Irak nu misschien nog steeds Amerika-vrij. En was José James niet als onbekende artiest naar Londen gevlogen om de invloedrijke radio-dj Gilles Peterson te ontmoeten, dan was dit pareltje er misschien nooit geweest!
Het album ‘The Dreamer’ begint met een bizarre noot. Hoewel José James meestal in het jazzvakje wordt gestopt, zit er in Love een heuse drum-'n-bass-beat. Al snel blijkt dat dit afstappen van het verwachtingspatroon zowat de rode draad doorheen het hele album is, wat het verlangen naar het volgende nummer des te meer aanscherpt. Zijn versie van Freestyle Fellowships Park Bench Serenade klinkt als soul, terwijl in andere nummers dan weer hiphopinvloeden ronddwalen.
Toch blijft de basistoon jazz. Bij het beluisteren van het album schieten gegarandeerd namen als John Coltrane, Chet Baker en zelfs Frank Sinatra door het hoofd. José James schreef zeven van de tien nummers zelf en bewijst zichzelf daarmee ook meteen als singer/songwriter. De door een fraaie trompet opgesmukte titelsong The Dreamer doet zijn titel alle eer aan en neemt je mee het verleden in, naar die rokerige jazzclubs met een schaarsgeklede dame op de vleugelpiano.
Muzikaal zit het album erg strak in elkaar. James heeft een kwartet van topmuzikanten samengebracht dat hem heel gedreven maar met oog voor integerheid begeleidt. Als dank laat José James geregeld wat plaats vrij voor een solo en een mini-jamsessie, met als ultieme uitblinker de pianist Junior Mance, bekend van Basement Jaxx. Op Winterwind gaat hij volledig los, met een beklijvende solo als resultaat. José James werkt de zeer intieme sfeer af met zijn donkere, enorm veelzijdige baritonstem en lichtvoetige teksten.
Jazz heeft de reputatie een moeilijk genre te zijn dat al snel gaat vervelen, maar ‘The Dreamer’ breekt met dat cliché. Het album bestaat sowieso maar uit tien nummers, waardoor je op het einde gewoon gaat verlangen naar meer. Bovendien zorgt José James met begeleiding van zijn muzikanten voor een aangenaam, toegankelijk geheel.
Voor beginnende jazzers is dit dus een goed opstapje in de wereld van de improvisatie. Maar ook de kenners en diehards zullen zeker hun gading vinden in dit album, dat niet voor niets bij het befaamde Brownswood-label zit. José James mag gerust als de nieuwe jazzlegende gezien worden en zal zeker en vast nog hoge toppen scheren.
Voor beginnende jazzers is dit dus een goed opstapje in de wereld van de improvisatie. Maar ook de kenners en diehards zullen zeker hun gading vinden in dit album, dat niet voor niets bij het befaamde Brownswood-label zit. José James mag gerust als de nieuwe jazzlegende gezien worden en zal zeker en vast nog hoge toppen scheren.
8 november 2008