Jozef Van Wissem & Jim Jarmusch - An Attempt To Draw Aside The Veil

Sacred Bones Records

An Attempt To Draw Aside The Veil

Het is het alom vertrouwde en geadoreerde Consouling label dat de aandacht vestigde op het dromerige en dronerige luitspel van minimal artiest Jozef Van Wissem. Een kleine speurtocht op het virtuele web, werpt echter een blik op het waanzinnige muzikale palmares van deze in Brooklyn vertoevende Belg. De samenwerking met filmcomponist Jim Jarmusch gaat al meer dan tien jaar terug. An Attempt To Draw Aside The Veil, is de opvolger voor The Mystery Of Heaven, een plaat die het duo eerder voor Sacred Bones maakte.

Zeven tracks lang - niet toevallig een heilig getal - zoekt het tweetal een evenwicht tussen dromerige drones en repetitieve thema’s op de luit. De kracht van minimalisme, het kruispunt tussen klank, muziek, stilte en verbeelding. De ene keer versterkt Jim Jarmusch met zijn soms schreeuwerige gitaardrones het barokspel van Jozef Van Wissem, die zowel met hoge als dieplage snaren repetitief zinderende thema’s zoekt, en zweven beiden lichtvoetig weg (The Two Paths); de andere keer leidt Jarmusch met klagende, lange gitaartonen en elektronisch gemanipuleerde muzikale kreten en ondersteunt de luit subtiel de muzikale noise, zoals in afsluiter When The Sun Rises You Do Not See A Round Disc Of Fire. Extra opvallend: deze luidruchtige laatste track eindigt met een halve minuut beatpoetry – een passage uit het legendarische, historische naslagwerk over occultisme in de oudheid waar het duo zich muzikaal en tekstueel op inspireerde, naast ondermeer het werk van William Blake.

Die theologische inspiratiebron verklaart overigens ook het alom duistere, wat neerdrukkende gevoel dat hier drie kwartier lang aanwezig is (naast de zwaarmoedige songtitels). Check ook al de mooie en mysterieuze zwartwitte litho-tekeningen die deze plaat sieren. Maar wees niet bevreesd voor de verdrinkingsdood. De kracht van repetitief minimalisme en de desolaatheid van drones (en dromen) overheerst, maar verstikt niet.

Toegegeven, dit soort van less is more-snaarambient kan enkel maar ten volle begrepen worden door wie ze zelf ook in het leven roept. Dat betekent dat deze plaat een leuke balans vormt tussen klank en melodie voor “conaisseurs” die een samenvloeien van ambient en folk weten te smaken, maar allicht zeurderig en inhoudsloos lijkt voor de massa. Gelukkig behoren wij tot de eerste categorie.

12 maart 2019
Johan Giglot