Julia Holter - Ekstasis

RVNG

Even complex als ambitieus. Dat is het minste wat je kan zeggen over Julia Holters tweede langspeler ‘Ekstasis’ . Deze in Los Angeles vertoevende, klassiek opgeleide jongedame maakte het vervolg op haar vorig jaar verschenen debuut ‘Tragedy’ grotendeels tussen de vier muren van haar slaapkamer, met het daarbij uitgesproken verlangen om buiten zichzelf te treden. Het resultaat klinkt zowel mysterieus als experimenteel, maar bovenal belachelijk indrukwekkend.

De reis begint bij opener Marienbed, meteen een van de hoogtepunten, waarin Holter zich ontpopt tot een moderne liefdesbaby tussen Kate Bush en Joanna Newsom. We zijn getuige van een clash der era’s: de middeleeuwse barokstijl in haar orgel- en klavecimbelpartijen neemt het op tegen een moderne, repetitieve meerstemmigheid, een anachronisme dat het gebrek aan arrangementen ruimschoots goedmaakt. Al was voorganger ‘Tragedy’ nog een pak abstracter dan hetgeen Holter ons nu voorschotelt.

We slaan een andere weg in bij Goddess Eyes I, dat met zijn sluimerende beats en surrealistische samplewerk eerder onder de noemer psychedelische synthpop te plaatsen valt. Ook Boy In The Moon, waarbij we ons de voorbij vliegende planeten kunnen voorstellen, heeft diezelfde enigmatische zweverigheid. Het blijft voorlopig onmogelijk Holters hersenpan te doorgronden ook al wordt de luisteraar toegelaten tot een muzikaal universum waarin de Amerikaanse het diepste van haar ziel blootlegt.

En Holter blijft verrassen. In Für Felix heist ze de term dreampop naar een hoger niveau terwijl we ons tijdens Four Gardens ergens in de Chinese rijstvelden wanen vanwege de oosters klinkende motiefjes. The Same Room, voer voor mensen die het dan toch niet zo op experimentele muziek begrepen hebben, biedt een melodie die nog het meest van al tegen pop aanleunt. Een heuse knipoog naar Beach House, zeg maar.

Holter een label opplakken is een taak die grenst aan het onmogelijke, al vinden we overal eenzelfde dromerige, ondoorgrondelijke sfeer terug. Ze brengt een mengelmoes van stijlen en invloeden en lijkt alle eerdere ongeschreven, muzikale wetten overboord te gooien. Een tweede, derde of zelfs veertigste luisterbeurt is dan ook geen overbodige luxe om alle verborgen details te ontdekken. Maar neem gerust uw tijd: deze plaat zal toch onsterfelijk blijken.