Julia Holter - Loud City Song

Domino

Van Dale heeft onlangs vijfhonderd nieuwe woorden toegevoegd. Behoren nu onder andere officieel tot het Nederlands: swag, phablet, selfie en sukkelseks. Vooralsnog geen officieel woord: koptelefoonplaat. Nochtans een onder recensenten en muziekliefhebbers ingeburgerd woord waarmee wij al zijn uitgelachen. En toch is dat precies wat ‘Loud City Song’, de derde van Julia Holter, is: een koptelefoonplaat.

Zo komt ook de verstilde opener World bijvoorbeeld beter tot zijn recht dan gewoon in de stereo op de achtergrond of op de laptop. En nog het liefst wanneer de duisternis al enige tijd gevallen is. Alleen dan kan een lang, maar eenvoudig nummer als Hello Stranger volledig tot zijn recht komen. Of de eerste minuut van World waarin enkel stemmen het werk doen. Zo verstild als in World wordt het op ‘Loud City Song’ niet meer, maar de subtiliteit ervan en het gevoel voor detail blijft de hele plaat voortduren.

De eerste minuut van Maxim’s I bestaat uit weinig meer dan gerammel van cymbalen, maar dan ontvouwt zich een pracht van een song die halverwege plots tegendraadse drums meekrijgt. Ergens halverwege de plaat is het dan de beurt aan Maxim’s II dat zelfs een flinke streep freejazz bevat. Het is dit tweeluik dat samen de kiem vormde voor ‘Loud City Song’. Holter schreef het wanneer ze aan ‘Ekstasis’ aan het werken was, maar vond – terecht – dat het er niet op zou passen en besloot het dus te bewaren voor een volgende plaat.

Waar Holter zich op ‘Ekstasis’ al eens durfde te verbergen achter elektronische tierlantijntjes, stemvervormingen of echo’s, klinkt haar stem op ‘Loud City Song’ helderder en prominenter dan ooit tevoren en zijn eigenlijk ook de nummers toegankelijker. Dichter bij een popnummer dan This Is A True Heart zal Julia Holter niet meer raken.

Referenties vinden om Julia Holter te beschrijven, is moeilijk. Zelf zegt ze beïnvloedt te zijn door Joni Mitchell en dat geloven we graag, maar we horen ook sporadisch veel Kate Bush in haar songs (Horns Surrounding Me). Op andere momenten doet ze ons denken aan PJ Harvey op haar niet-gitaarplaten en Maxim’s II had zelfs niet misstaan op de plaat die Karin Dreijer Andersson in 2009 als Fever Ray maakte.

Julia Holter heeft met ‘Loud City Song’ dan wel haar meest toegankelijke plaat bij elkaar geschreven, gladde popmuziek schrijft ze nog steeds niet en hopelijk zal dat altijd zo blijven. Holter is een unieke stem in het hedendaagse muzieklandschap, typisch een artieste waarvan pas veel later wel eens zou kunnen blijken hoe belangrijk ze was.