Julian Casablancas - Phrazes for the Young

RCA Records

Wat vliegt de tijd. Het is alweer acht jaar geleden dat The Strokes de rock ‘n’ roll bevrijdden uit een intredende coma. Dat elan zijn ze in de loop der jaren wat verloren. De groepsleden zijn nu zelf op zoek naar een nieuwe impuls. En dat hoor je op ‘Phrazes for the Young’, de eerste soloplaat van frontman Julian Casablancas.

Drieëntwintig was hij toen, eenendertig is hij nu. Uiterlijk zie je de jaren amper, maar de volwassenheid hoor je. Dan hebben we het niet over zijn stemgeluid, want Casablancas klinkt even rauw en flegmatiek als voorheen. Het is vooral de productie die de argeloze bezieling van weleer mist. En dat verwoorden we niet toevallig negatief: in de muziek volgen rijp en rot elkaar wel eens in versneld tempo op.

Op ‘Phrazes for the Young’ trekt Casablancas de kaart van de electropop. Voorwaar, voor de haters van synthesizers, loops en drumcomputers zijn dit onrustwekkende tijden. Om maar te zeggen dat de nieuwe muzikale wegen van Casablancas niet bepaald onbewandeld zijn. Denk onder meer maar aan TV On The Radio, de Yeah Yeah Yeahs, Editors en de soloplaat van Paul Banks, de voorman van Interpol.

Het gaat zeker niet altijd fout: de gitaar op opener Out of the Blue kunnen we met wat goede wil best nog snedig noemen. Ook single 11th Dimension kan ermee door. De leuke discofeel die gecreëerd wordt door de synths overstemt vrij moeiteloos de tekstuele klaagzang. Persoonlijke favoriet Glass tenslotte is wat slepender, maar is niettemin een vakkundig gemaakt nummer, dat het hier ietwat verborgen talent van songschrijver Casablancas verraadt.

Erger zijn de lappen muziek die anderen misschien ‘avontuurlijk’ of ‘experimenteel’ noemen, maar waar wij het label gekunsteld beter vinden passen. 4 Chords of the Apocalyps, Ludlow St. en Tourist halen alledrie de kaap van de vijf minuten, wat neerkomt op meer dan een kwartier meedeinen met de zeurderige, kronkelende muzikale ideeën van iemand die zelf niet weet waar hij naartoe wil. Te veel van het goede. Geef ons dan maar de rechttoe rechtaandeuntjes van The Strokes, of wat dacht je.

De titel ‘Phrazes for the Young’ is afgeleid van een geschrift van Oscar Wilde. Daarin zegt de Engelse schrijver dat saaiheid het volwassen worden van de ernst is. Het is zonde om vast te stellen dat ook de muziek van Julian Casablancas door de jaren heen fel aan spanning heeft ingeboet. In 2010 komen The Strokes met een nieuwe plaat. Laat ons hopen dat Casablancas de geestdrift in aanwezigheid van zijn kompanen terugvindt. Genoeg voorbeelden die bewijzen dat het kan.