Kanye West - Ye
G.O.O.D. Music
Kanye is niet de meest geschikte persoon om albums uit te brengen. O nee, we hebben het niet over zijn kunde, wel over zijn aanpak. Liefdevolle tweets aan het adres van Donald Trump en spraakmakende uitspraken over slavernij: de aanloop naar ‘Ye’ verliep niet zonder slag of stoot. Maar zo hoog zijn knotsgekke uitspraken oplaaiden, zo druk zal zijn jongste plaat worden besproken. Want ja, er valt veel over te zeggen.
Het is niet de eerste keer dat Kanye’s aanloop naar een nieuw album hobbelig verliep. Weet u nog hoe zijn vorige plaat ‘Life of Pablo’ ettelijke keren aangepast werd terwijl het overal te beluisteren was? Juist, ja. Dat het ook deze keer nogal excentriek ging verlopen, was dus wel te verwachten. En toch is ‘Ye’ misschien wel een van Kanye’s minst vooruitstrevende platen. Regelmatig grijpt hij terug naar zijn oude successen. Muzikaal dan, want tekstueel haalt hij messcherp uit.
Controversieel openen doet die alleszins. I Thought About Killing You is gewoon griezelig. Gravend in zijn diepste, donkerste ik vertelt hij: “Today I seriously thought about killing you (…) and I think about killing myself / And I love myself way more than you so…” Euhm, kan iemand de hulpdiensten bellen? We hebben geen idee of dit gewoon een deel van Kanye’s labiele persoonlijkheid is, of eerder een ultieme schreeuw om aandacht, maar origineel is het zeker. En ja, het grijpt je bij de strot.
En neen, daar stopt het niet. In Yikes komt zijn opioïdeverslaving bovendrijven. Of liever: de suïcidale gedachten en bipolaire gevoelens die ermee gepaard gaan. Ook niet echt om vrolijk van te worden. Al eindigt hij wel met een positieve noot: “That’s my bipolar shit, nigga, what? That’s my superpower, nigga, ain’t no disability."
De verrassing op ‘Ye’ is misschien wel Woudn’t Leave, een ode aan zijn vrouw Kim Kardashian. Schuldgevoelens lijken Ye te teisteren wanneer hij het heeft over zijn schulden (50 miljoen dollar), zijn uitspraken over slavernij en zijn discussie met rapper Sway. Maar zijn vrouw bleef ondanks alles aan zijn zijde. Het is alweer een nummer dat Kanye’s gevoelige kant blootlegt.
Wat leuk is aan deze plaat, behalve dan dat Kanye eerlijker is dan ooit, is dat er nauwelijks radioklare hits tussen zitten. Geen onnodige hooks, geen overdreven pop-achtige melodieën, maar gewoon Kanye. Als er dan toch één nummer de hitparades zou bereiken, dan zetten wij ons geld in op No Mistakes. Charlie Wilson en Kid Cudi nemen daar de hooks voor hun rekening, terwijl Kanye intiem maar oppervlakkig rapt over zijn financiële en mentale toestand én zelfs heel voorzichtig de vete tussen Drake en Pusha T aanraakt.
Goed, ‘Ye’ is muzikaal niet zo verfijnd, vernieuwend of vooruitstrevend als we hadden gehoopt. Maar verdorie, er zijn maar weinig rappers, of gewoon artiesten in het algemeen, die hun geestestoestand zo rauw en eerlijk onder woorden durven te brengen. Chapeau!