Kashmir - E.A.R.

Sony

Kashmir begon als een Deens antwoord op de grunge in 1991, maar het is zijn eigen leven gaan leiden. In dat opzicht kan je hen misschien nog het best vergelijken met dEUS, maar Kashmir is niet zo bang van catchy refreintjes. Bij hun recentste worp, ‘E.A.R’, vinden ze zichzelf opnieuw uit. En hoewel veel bands dat misschien gebruiken als een overstatement om aandacht te zoeken, mag u dat bij deze Deense rockers serieus nemen.

Om te zeggen dat Kashmir na die twintig jaar pas met het achtste album, ‘E.A.R’ zijn sound begint te vinden, zijn wij waarschijnlijk niet bevoegd. Kashmir heeft al veel bewezen in binnen- en buitenland, precies vanwege hun eigenheid. Een opvallende tendens is bijvoorbeeld dat elk album dat ze sinds 2003 hebben uitgebracht resoluut op één terecht kwam in de Deense charts. Om maar te zeggen dat Kashmir na 2003 in feite alleen maar kopies van hun album uit dat jaar, ‘Zitilites’, heeft gemaakt. Begrijp ons niet verkeerd: dat album zette Kashmir opnieuw op de kaart bij critici en het grote publiek, maar zo lang op dat succes teren, dat houdt geen enkele band staande.

Bij Blood Beech op ‘E.A.R’ voelt het meteen verfrissender. De elektronische, pulserende bas klinkt er bijvoorbeeld als iets wat Radiohead zou durven. Het feit dat daar niet veel aan toegevoegd wordt en het toch nog een beklijvend nummer blijft, is al een hele ommekeer voor Kashmir. Piece Of The Sun houdt het dan weer relaxed met hemels getokkel op de harp en een tekst over lichte vormen van voyeurisme, wat samen met de teruggetrokken basgitaar een beetje van Broken Social Scene lijkt af te stammen. Kasper Eistrum neemt u hier met zijn romige stem ook door heel zijn bereik. De moeite waard.

In Peace In The Heart is dan weer een lange synthesizersolo à la Tangerine Dream verwerkt, die niet genoeg kracht bezit om op te vallen. Jammer dat we hier net de aandacht verliezen. Want erna komen nog dingen die de moeite waard zijn. Bij Seraphina is het nog wat woelen, maar ergens halverwege het album - bij Purple Heart om precies te zijn - worden we pas echt opnieuw wakker geschud. Daar proberen ze met hun nieuwe sound een strak indiepopnummer uit (denk aan de vroege Vampire Weekend), dat ze vervolgens helemaal naar hun eigen hand zetten met verrassende akkoordenwendingen. Zo buitengewoon als bij dat nummer wordt het op 'E.A.R' niet meer, mede door de ellenlange ambientintro's, die ze daarna voor de nummers hebben gezet. Dat schrikt af, hoe goed de nummers daarna ook zijn.

'E.A.R' is een interessante wending voor Kashmir, die hen bovendien helemaal terug op de kaart hoort te zetten. Met deze nieuwe sound kunnen ze ergens geraken, en 'E.A.R' is alvast een plezante voorbode, al klinkt het hier en daar nog wat gekunsteld. Wie had ooit gedacht dat we ons zouden afvragen wat het Deense Kashmir ons de volgende keer in de schoot gaat werpen?

Kashmir speelt op 22 juni op het Best Kept Secret Festival.