Katatonia - The Fall Of Hearts
Peaceville Records
Progressive metal is een leuk label om een band op te plakken. Vooral in de gevallen dat die term breed geïnterpreteerd kan worden, mag je doorgaans rekenen op iets boeiends. Katatonia wist vaak uiteenlopende stijlen subtiel te combineren, al viel het resultaat recentelijk wat tegen. Met frisse moed en nieuwe ideeën op zak hoopt men op het tiende studioalbum 'Fall Of Hearts' opnieuw indruk te maken.
De nieuwe ideeën hebben ongetwijfeld iets te maken met 'Sanctitude', het akoestische livealbum dat vorig jaar verscheen. Hierop kregen de gevoeligere nummers een kleurige omlijsting. Alles viel op zijn plaats. En dat is precies waar het de laatste jaren aan ontbrak bij het studiowerk van Katatonia. Op 'Night Is The New Day' en 'Dead End Kings' was er een monotoon geluid in geslopen dat eerlijkgezegd afbreuk deed aan het algemene niveau van de Zweedse band.
Toch kan niet gezegd worden dat het er op 'Fall Of Hearts' revolutionair aan toe gaat. Dezelfde opzet die we kennen van de laatste jaren is hier aan de orde. Centraal staan de - zeker voor metal - bijzonder lichte zangthema's. Soms zijn ze wonderschoon als in het refrein van Takeover, in enkele gevallen klinken ze wat moedeloos zoals op single Old Heart Falls. Dat heeft een vervreemdende uitwerking op het totaal, iets waar tot een paar albums terug zelden sprake van was.
Muzikaal gaat de plaat steeds weer een andere richting uit. Meerdere malen wisselen contrasterende elementen elkaar binnen een nummer af, bijvoorbeeld harde en minder harde gitaren, of - zeer vertrouwd in progressievere hoeken - verschillende maatsoorten. Akoestische geluiden zijn er ook wel, behalve gitaar ook soms piano, maar vrijwel nergens krijgen ze volop de ruimte. In Shifts worden ze zelfs gecombineerd met sirenes.
Laat er geen misverstand over bestaan, nergens op 'The Fall Of Hearts' wordt het rommelig of moeilijk te volgen. De heren zijn erin geslaagd op zijn minst de instrumentale componenten binnen een nummer goed te verbinden. Al leverde dat geen track op die er werkelijk bovenuit springt. Passer, met aan het begin een sterke solo van de pasgeleden binnengehaalde gitarist Roger öjersson (ex-Tiamat), komt hiervoor nog het meest in aanmerking.
Zo is 'The Fall Of Hearts' eerder een logisch vervolg op 'Dead End Kings' dan dat er een nieuwe weg mee wordt ingeslagen, laat staan dat tijden van weleer terugkeren. Voor sommigen is dat waarschijnlijk een teleurstelling. Maar voor wie een eenvoudiger alternatief zoekt voor Dream Theater is deze plaat misschien toch een aanrader.
Katatonia is in juli te zien op het Antwerp Metal Festival en op 1 oktober op het Epic Metal Fest in Tilburg. Headline-shows zijn er in Trix op 23 oktober en de Rockhal in Luxemburg een dag later.