Kele Okereke - The Boxer
Wichita Recordings
Wat Kele Okereke precies verstaat onder “sabbatjaar” is ons niet helemaal duidelijk. Ons zou je een jaar lang met de benen omhoog tussen de palmbomen moeten zoeken. Maar niet zo bij de zanger en frontman van Bloc Party. Hij kruipt de studio in en begint te spelen met plug-ins tot er een geluid uit de luidsprekers komt dat hem aanstaat. Dat geluid staat niet zo ver af van zijn Engelse band, maar klinkt vooral veel elektronischer.
Dat ‘The Boxer’ het op uw kuiten voorzien heeft, maakt Tenderoni snel duidelijk. Kele, die je tegenwoordig ook als dj kan boeken voor uw tuin- en swingerfeesten, heeft op de vele party’s duidelijk goed geluisterd naar de elektropop van Tiga en AutoKratz. Energieke en rechttoe rechtaan elektro voorzien van een paar uit de kluiten gewassen en meezingbare vocals. De man weet duidelijk wat er vandaag de dag op de dansvloer leeft.
Ook On The Lam is zonder twijfel een nummer waarbij je de beentjes niet lang gekruist zal houden. Hier vallen wel meer elementen uit dubstep en drum & bass te ontdekken, al wordt er wel braaf binnen de lijntjes gekleurd. In Walk Tall laat Kele ons even schrikken door als een ware Captain Jack een marslied af te steken. Gelukkig haalt hij er snel enkele gemene kettingzagen door die alles stevig opfucken.
Het dichtst bij Bloc Party komt Okereke met Everyting You Wanted en Rise. De eerste begint met een didgeridoo (denk aan dat dreigende exemplaar van Aphex Twin) en wordt daarna aangevuld met een piano die zijn noten ten hemel slaat en de smekende stem van Kele. Het verknipte koortje moet de hele handel nog eens een extra verdieping hoger tillen. Bij Rise net zo, al zou je kunnen denken dat Four Tet hier de knoppen in handen heeft.
Spijtig genoeg wordt dit elan niet de hele rit door volgehouden en vallen we op een aantal niemendalletjes die vis nog vlees willen zijn, waaronder Other Side en Unholy Thoughts die het niveau van 'The Boxer' danig naar beneden halen. Ook All The Things I Could Never Say blijkt een stroperige ballad met een flauw trancetapijtje onder.
Het aantal nummers met een paar stevige ballen aan het lijf is op een hand te tellen, maar voor ons volstaat dat niet. Een leuk zijproject en een mooie afwisseling voor de diehard Bloc Party fans, maar te weinig inventief om memorabel te zijn. Misschien zitten er nog een paar leuke remixes aan te komen. In dat geval leggen wij ons oor weer met veel plezier te luisteren.