Kinetic Element - Travelog
Melodic Revolution Records
Met het debuut ‘Powered By Light’ liet Kinetic Element zich meteen op de progradar opmerken. Ook ‘Travelog’ is een mooie plaat, al valt er af te dingen op de vocale kwaliteiten. Opnieuw zet de band uit Virginia rond toetsenist Mike Visaggio in op epische songwriting in een symfonisch retrojasje.
Zo grijpt War Song met zijn twintig minuten in een geitenwollensokkentempo onbetwist terug naar de seventies. Dat betekent dus een dominante rol voor ronkende legendes als het Hammondorgel en de Rickenbacker basgitaar. Het verhaal – een jongeman neemt afscheid van zijn liefje en trekt ten oorlog – wordt onderstreept door folk- en marsmotieven. De tamboerenmuziek is nooit veraf.
In elk geval is het allemaal erg mooi gespeeld. Echo’s van Yes horen we met name in het Steve Howe-achtige gitaarspel van Todd Russell. Toch had een externe producer de dynamiek van het nummer beter in de verf gezet, ofschoon mixing en mastering in handen waren van Glass Hammers Fred Schendel en Steve Babb. Bovendien is zanger Dimetrius LaFavors (Odin’s Court) geen gelukkige keuze. Maar de finale – ingeleid door engelenkoortjes – is om door een ringetje te halen.
De invloed van Yes is nadrukkelijker in de titelsong. Russell speelt hier een akoestische Steve Howe-partij. De stem van LaFavors komt beter tot zijn recht in deze Andersoniaanse tekst, maar hij evenaart bijlange niet de maestro. Mooi om horen is hoe de dienende rol van Visaggio en de bas van Mark Tupko zich op een gegeven moment met LaFavors mengen.
Into The Lair levert bij momenten bevlogen ensemblespel, maar zangeres Michelle Schrotz legt te weinig urgentie in de politiek getinte lyrics. Een beter huwelijk tussen muziek en zang (Mike Florio) komt tot stand in de liefdevolle hymne Her. De intro tot Vision Of A New Dawn klinkt wel erg als Awaken, en vervolgens zwalkt het schip eerder stuurloos rond de genreclichés. LaFavors is enkel in de hogere regionen aanvaardbaar.
In zijn beste momenten lijkt het alsof Howe, Squire en Wakeman op ‘Travelog’ hun krachten bundelden. Toch blijft de nieuwe dageraad nog veraf. Wat zou een ervaren Yes-producer (Billy Sherwood, Roy Thomas Baker, Trevor Horn) met dit materiaal aangevangen hebben?