KiNK - Under Destruction

Macro

Dezer dagen lijkt er een kloof te ontstaan in de house- en technoscene. Wie zijn nummers maakt met enkel software wordt door een harde kern van analoge apparatuurfans scheef bekeken. Teruggrijpen naar de beginwaarden van een muziekscene is nochtans een vaste waarde in de cyclus die muziek vormt. Dat geldt ook voor techno. KiNK zal zijn streetcredibility alvast niet verliezen met ‘Under Destruction’.

Wij hebben graag dat het schuurt. Je kan met de nieuwste software snufjes, filterbanken, Moogsynthesizers, drummachines en oude taperecorders nabootsen. Maar dat heerlijke, crunchy geluid zal je er nooit uitkrijgen. Dat beseffen we nog maar eens na het beluisteren van dit eerste album van de Bulgaar Strahil Velchev, ofte KiNK, die alle machinerie aanwendt om een vette sound op te bouwen.

Al bijna tien jaar lang brengt KiNK 12-inches, ep’s en remixes uit op gerespecteerde labels als Rush Hour, Ovum en Dirtybird. Gemakkelijkheidshalve wordt hij gecatalogeerd onder “techno” en “house”, maar wat ons betreft mag je daar gerust “experimentele elektronica” aan toevoegen. Op sommige momenten lijken Autechre en Aphex Twin een handje mee te helpen (Vodolaz, Summa Technologiae, Tok) en sluipt er, onderhevig aan een klassieke piano, hedendaags klassiek in zijn muziek (Kakavida).

Maar “techno” dus. Sintezator komt aardig in de buurt. Met een droge beat en effectengepruts lijkt de aanzet redelijk minimalistisch, maar de verrassing komt pas na bijna vier minuten wanneer het geheel in een pompend housefeestje omslaat. De strakke aanpak in Source Of Uncertainty wordt versterkt door bleeps van een op hol geslagen space commander. De spooky synth bezorgt ons koude rillingen terwijl de beat eindeloos door dendert.

Met Povreda worden we terug gekatapulteerd naar de jaren tachtig van Model 500, Steve Poindexter en Bang The Party. Ook het opvallend vrolijke Melodia zou helemaal niet opvallen in een dj-set vol oldschool house- en technoplaten van de eerste generatie. Misschien krijgen we iets te veel last van jeugdsentiment, oude grijsaards dat we zijn.

Maar de groove op ‘Under Destruction’ is heerlijk, dat valt niet te ontkennen. Het prachtige artwork, bestaande uit foto’s van Nikola Mihov, past wondermooi bij muziek en onderwerp. Dat versterkt alleen nog maar het feit dat dit een topalbum is.