Kodaline - In A Perfect World
Sony
Kodaline mag zeker aan het rijtje bands worden toegevoegd naar wiens debuutalbum verwachtingsvol werd uitgekeken. De Ierse band stond, net als golden boy Tom Odell en de zussen van HAIM, begin dit jaar op de longlist van de BBC sound of 2013 en scoorde een hit met het wondermooie All I Want. Hun debuut ‘In A Perfect World’ laat alvast horen dat Kodaline heel wat in zijn mars heeft.

All I Want hoeven we jullie niet meer voor te stellen. Deze prachtig opgebouwde song snijdt na vele luisterbeurten nog steeds behoorlijk diep in de ziel. De song werd ook al gebruikt in een dramatische aflevering van “Grey’s Anatomy” en werd gebruikt door Google voor hun “Zeitgeist 2012: Year in Review”. Ook de vorige single High Hopes is zo een emotioneel nummer dat zich dagen in je hoofd kan nestelen.
Wil dat dan zeggen dat Kodaline maar uit een vaatje kan tappen? Helemaal niet! Op ‘In A Perfect World’ laat Kodaline zien dat het heel wat in zijn mars heeft.
De huidige single Love Like This bijvoorbeeld is van een vrolijkheid en euforie die we op basis van de twee eerder vernoemde nummers absoluut niet binnen de mogelijkheden van de band zagen. Wat het nummer dan wel weer gemeen heeft met zijn voorgangers is dat het blijft hangen.
Eigenlijk trekt de groep bij opener One Day reeds je aandacht. Het is een popsong die perfect balanceert tussen het melancholische van All I Want en het vrolijke van Love Like This. En eigenlijk rechtvaardigt dit nummer ook wel de vergelijking met Coldplay. Het spectrum van de epische pianorock is echter breed genoeg om niet van een kloon van Coldplay te spreken. Kodaline heeft wel degelijk een eigen geluid.
Buitenbeentje van de plaat is All Comes Down. De song begint kalm met een rustig vrouwenkoortje in de begeleiding, maar ontpopt zich helemaal tot een dijk van een gospelsong. In de uithalen doet zanger Stephen Garrigan ons om een of andere reden aan George Michael denken. In deze context is dit een compliment.
Talk is een pak ingetogener en sluit meer bij de eerste singles aan. Het nummer is een akoestische en intieme uitschieter met op het einde toch weer een kleine opflakkering die zich op het einde alsnog subtiel en zachtjes neervlijt.
Kodaline heeft een goede debuutplaat afgeleverd. Iets meer scherpe randjes in de nummers hadden dit wellicht tot een topplaat gemaakt. Al moet je de Ieren weliswaar geen popsongs leren schrijven. Of de band uiteindelijk zo groot gaat worden als Ierland’s finest U2 is nog af te wachten. Maar met dit album tonen ze alvast hun potentieel…
Kodaline speelt op zaterdag 17 augustus op Pukkelpop.