K's Choice - Echo Mountain
Sony
Waar is de tijd dat we met zijn allen nog stonden te headbangen op Not An Addict of lagen weg te dromen bij Dad? Die tijd is zit nu weggestopt tussen een paar doosjes in de platenkast als een herinnering aan een afgesloten tijdperk. Een periode waarin ‘Cocoon Crash’ naast tijdsgenoten als ‘No Need To Argue’ van The Cranberries of ‘Automatic For The People’ van REM lag. Met enige weemoed en een vrachtvliegtuig jeugdsentiment diepten we dan ook het oeuvre van K’s Choice nog eens op in de hoop aanknopingspunten te vinden met de nieuwe langspeler en die hadden we al snel gevonden. ‘Echo Mountain’ klinkt en is op en top K’s Choice: een portie zoete, pijnstillende pop. Er ligt immers weer een laagje melancholie over de nummers en de stem van Sarah ademt nog steeds datzelfde, louterende geurtje dat we kennen van Dad of Mr Freeze. Alleen verdient de nieuwe plaat nog enkele adjectieven: zeemzoeterig is er eentje van. De tekst met op kop “How simple it can be / I love you and you love me” uit de afsluiter van deel 2, is misschien wel typerend. De geniale Kafka, waarmee de bandnaam geassocieerd wordt, draait zich ongetwijfeld om in zijn graf bij dit stukje tekstuele armoede. Popmuziek verdraagt dan misschien wel geen diepgang, van Sarah en Gert hadden we toch gehoopt dat ze iets meer te vertellen zouden hebben. Geef ons dan maar de lyrics van God In My Bed of Believe. De vraag rijst dan ook wat K’s Choice ons nu eigenlijk precies wil bijbrengen? Tekstueel hoeven we hier alleszins niet veel te zoeken en ook op muzikaal vlak is er niets nieuws onder de zon. De nummers grijpen immers zelden naar de keel. Dat When I Lay Beside You tekrampachtig spartelde om een waardig Music For Lifelied te zijn, kan ook gezegd worden van het weinig prikkelende America en de flauwe rockriffs uit Perfect. De samenzang tussen broer en zus doet ons anno 2010 even denken aan de synergie van Hansard en Inglová van The Swell Season, bij wie Sarah en Gert qua “snaren raken” echter nooit in de buurt komen. Maar de fans zullen ongetwijfeld hun hartje kunnen ophalen bij Let It Grow en Come Live The Life die prima aansluiten bij het beste van ‘Almost Happy’, dat heel wat trager en ook wel droeviger klonk dan het debuut ‘Paradise In Me’. En eigenlijk is K’s Choice met deze nieuwe plaat nog verder in die richting afgezakt. De rockballad I Will Carry You en het opgewekte pianootje en de dito ritmesectie van If This Isn’t Right houden wel even de schijn hoog, maar al bij al overheerst een pessimistische toon. De diehards zullen zeker blij zijn hun collectie K’s Choiceplaten te kunnen uitbreiden en hier en daar zullen ze nog eens voorzichtig kunnen shaken of wegdromen. Wie het kistje schone herinneringen echter onaangetast wil laten, doet er beter aan de andere kant op te luisteren wanneer K’s Choice de volgende maanden krampachtig zal proberen hun plekje in het radiolandschap terug op te eisen. En nu maar hopen dat de Cranberries, na hun makke passage in Vorst, beslissen de release van hun nieuwe langspeler af te lassen. Dan houden we tenminste toch nog enkele herinneringen gaaf.
K's Choice speelt op 23 april in de Lotto Arena.