KT Tunstall - Tiger Suit

Virgin Records

Klimmen op de Machu Picchu, rondtrekken in India en de ijsrotsen gaan spotten in Groenland; KT Tunstall liet de muziekwereld een aantal jaar aan zich voorbij gaan en trok samen met haar echtgenoot-drummer de wereld rond. Toch heeft die vrije tijd haar blijkbaar bijzonder veel deugd gedaan. De Schotse maakte met 'Tiger Suit' een ingenieus plaatje dat per luisterbeurt interessanter wordt.

Haar reisverhaal deelt ze al meteen met de luisteraars in de mysterieuze openingstrack. Uummannaq Song is een ode aan het gelijknamige stadje in Groenland, een plaats die blijkbaar zoveel indruk op de zangeres maakte, dat ze er wel zou willen leven. Al kan ze een waarschuwend Bonopraatje in het lied niet onderdrukken: "But my burned heart's turning cold, as the temperature rises all around. To the sound of a ticking bomb." Gelukkig kunnen we het van haar toch beter verdragen dan van de U2-frontman.

Als teaser van haar derde cd kondigde KT het nieuwe genre, nature techno, aan. En dat is ook exact wat we horen. Haar liedjes krijgen een aanstekelijke technobeat van doodgewone instrumenten als gitaar of drum. De eerste luisterbeurten van Push That Knot Away zijn wel wat wennen, maar al snel ga je enthousiaste voet-, hand- én hoofdbewegingen maken. Degelijke songs zoals Come On, Get In en Fade Like A Shadow, die zo'n aanstekelijk technosound niet hebben, worden opeens veel minder interessant.

'Tiger Suit' staat bol van de achtergrondgeluiden en details alsof de geluidstovenaar Beck - idool van de zangeres - er zich persoonlijk met bemoeide. Zo zijn het net de subtiele aanvullingen van de basgitaar, synthesizer en backings die Glamour Puss, een lied dat de Paris Hiltons van deze wereld op hun plaats zet, naar een hoger niveau tillen.

Madame Trudeaux bewijst dat Tunstall ook de ruigste rock-'n-roll naar haar hand kan zetten. En dat ze haar vaardigheden als singer-songwriter nog steeds bezit, toont ze op de afsluiter The Entertainer, een verwijt naar mannen als Chet Baker, Marvin Gaye en Ray Charles die prachtige liefdesliedjes schreven, maar in realiteit "total scumbags" waren.

Wij worden echter het meest verrast door Golden Frames, waarop senior Seasick Steve de backing vocals verzorgt. De sfeer is donker, ruw en geheimzinnig. Alsof de twee muzikanten in een rokerige bar tijdens de jaren ´50 spelen. Een bar waar wij ook wel hadden willen zitten.

En wederom komt KT Tunstall met slimme lyrics op de proppen. Of wat dacht je van: "Pay my lip service, keep it eloquent, optimistic but never quite elegant. Still a weirdo, still a weirdo, after all these years", over mensen die moeite hebben in de sociale omgang. Still A Weirdo is een rustig nummer, met dank aan de fluitsolo, waarbij alle stress meteen uit je lichaam sijpelt. Maar toch is het erg vreemd en - in onze ogen - onverstandig dat ze voor dit traag lied kiest als eerste single voor Europa.

Toegegeven, we waren wat bang om 'Tiger Suit' van Tunstall te beluisteren. Met een debuutplaat die grote successen boekte en een geflopte tweede was het voor de Schotse erop of eronder. Maar deze keer gaat ze erop en erover, tot aan de Machu Picchu.