La Roux - La Roux

Polydor

De Britse muziekhypes komen steeds met een krachtige snelheid door onze geluidsmuur gewaaid. Zo hebben we hier La Roux, een Londens synthpopduo. Over hun debuutplaat hebben we nog niets anders dan positief hebben gehoord en gelezen. Wanneer we hun site openen, krijgen we een heuse Flamingo Lounge te zien. Treffend toeval: in Gent bestaat er namelijk ook zo’n café, genaamd Pink Flamingo’s. En als we het kleurenpalet van het interieur daar even beschrijven, weet je meteen hoe catchy deze ‘La Roux’ Elly Jackson en Ben Langmaid wel is. Meng wat krachtig roze met groen, geel en wit tafelpapier met rode hokjes op. Oogverblindend dus, en ook een beetje oorverdovend.

Met "oogverblindend" knipogen we duidelijk naar de excentrieke haar- en kledingstijl van Jackson, genre Karen O van de Yeah Yeah Yeahs. Maar ook het oorverdovende mag je letterlijk nemen. Zet de volumeknop bij opener In For The Kill maar al meteen op het luidst. Het is een geweldig goed nummer dat meteen de perfecte La Roux-sound neerzet: catchy melodietjes, gecombineerd met eenvoudige computerbeats, electronica en aanstekelijke zanglijnen. We willen je ook even bewust maken van de kil- en schelheid die Elly’s stem kan produceren.

Zet de stereo alvast niet af als je oren beginnen te suizen, want de plaat is de moeite waard. We waarschuwen je trouwens al op voorhand voor hetzelfde oorverdovende dilemma bij Quicksand. En neen,  Elly Jackson is niet gecastreerd, ze heeft duidelijk nog ballen aan haar lijf. Met Tigerlily zet ze de plaat sterk voort. De lage volle stem komt goed uit bij de agressievere drumbeats. Toch is het wat wennen aan pure computersound van die drums, die een constante vormt over het hele album.