Laïs Lenski - Laïs Lenski

Bang distribution

Sinds 'The Ladies' Second Song' hebben de dames van Laïs hun Vlaamse volksmuziek ingeruild voor een opwindender en stemmiger geluid. De teksten werden grimmiger en de muzikale omlijsting nam meer bezwerende vormen aan. Voor hun nieuwe release gingen Nathalie, Jorunn en Annelies niet alleen verder met die experimenteerdrang, ze sloegen ook de handen in elkaar met Simon Lenski, de cellist van het Antwerpse collectief DAAU. Een nieuw hoofdstuk is aangebroken: Laïs Lenski.

Folk is het nog steeds, dit werkstuk. Maar dan wel in een heel bizar zwartwit jasje. De zingende deernes gingen al ver op 'The Ladies' Second Song', al leken de nummers daar nog enigszins binnen het courante folkformat te passen. Nu liggen de kaarten duidelijk anders.

Op 'Laïs Lenski' lijkt de sfeer voorrang te krijgen op de teksten. De nummers roepen beelden op, de klanken vormen aquarellen waarop je enkel vage contouren kan ontwaren. De plaat lijkt meer op een soundtrack dan op een conventioneel album. En dat is ook niet vreemd, als je bedenkt dat Lenski al enkele filmstukken op zijn naam heeft staan.

'Laïs Lenski' trapt af met Hymne, een cover van een nummer afkomstig van 'Noises', een experimentele folkverzamelaar uit 1977. De cello creëert een landschap van klanken waarin de vrouwenstemmen een repetitief stukje uittekenen. De term “atmosferisch” is hier duidelijk op zijn plaats.

Ook voor het door Jorunn en Tomas De Smet geschreven Zandberg gaat deze omschrijving op. Het geheel begint spookachtig door de meanderende stemmen die zorgen voor een waar theremin-effect. En net als je denkt het nummer volledig door te hebben, lust Lenski zijn cello met een zware overdrive die het opmerkelijke nummer nog meer dramatiek toekent.

Opmerkelijk is ook de cover van het Nico-nummer All That Is My Own. Ook hier schept de zwaar overstuurde cello een dramatische en meeslepende sfeer. Als in de hemel I-pods bestaan, dan verwedden wij er ons lunchgeld op dat Nico er met een goedkeurende grijns op de repeatknop drukt.

Een hoogtepunt op de plaat is Requiem, met muziek van Lenski en tekst van Jorunn Bauweraerts. Zij pende de woorden neer naar aanleiding van het overlijden van haar vader, hij maakte de muziek voor de film 'Linkeroever'. Hier horen we het beeldschone resultaat.

Met deze plaat heeft het kwartet een waar meesterwerkje afgeleverd. We kijken dan ook uit naar hun concerten en naar een eventuele opvolger voor dit knap stukje muziek. Veel airplay zullen de nummers wellicht niet krijgen, maar dat maakt ze alleen maar meer voer voor fijnproevers.