Lambchop - Mr M

City Slang

Lambchop, de one-man-band rond Kurt Wagner met de eindeloos variërende bezetting en de al even onvatbare sound waarin zowat alle muziekvormen van de Verenigde Staten elkaar af en toe vinden en zelfs voor de voeten lopen, heeft een nieuwe cd, ‘Mr. M’ met op de hoes een tekening van een in musical-outfit getekende black minstrel. Is dat een programmaverklaring? Hear and see!

Het begin is al deftig : If not I’ll just die lijkt het soort croonersong waarmee Tony Bennett ook vandaag nog heel blij zou zijn.  Lambchop blijft nog een tijdje bezig in hetzelfde register : 2B2 is al even rustig als de opener. Vanaf drie wordt het enigszins avontuurlijker : Gone Tomorrow gaat heel laid-back richting americana en het dient gezegd, Kurt Wagner heeft een prachtige warme bariton : een heerlijke piano, een orgel om van te snoepen en een middenstuk om snel te vergeten, maar uiteindelijk komt deze song meer dan op zijn poten.

Deze cd is met zo weinig barnum – een term die past bij de tijdsgeest die deze cd uitademt – uitgebracht dat hij al enkele weken (of is het maanden, time is a jetplane) op ons bureau lag ter recensie. Excuses dus voor de late presentatie en ook de zomerse radio heeft er ons niet aan herinnerd. Dit is even tekenend als onterecht.

Hij lag daar onopgemerkt en dat is ook de muziek die Lambchop maakt: rustig kabbelend zoals een idyllisch beekje in pakweg Neder-Zwitserland. En geef toe, daar is het bijwijlen aangenaam toeven, net als bij  songs van het kaliber van The Good Life en de mooie ballades Nice Without Mercy en Kind Of. Bij wijze van vingeroefening zitten er ook enkele instrumentaaltjes tussen voor het geval je de stem van mijnheer Wagner beu zou raken. In dat geval moet je de cd niet afzetten, maar wel een afspraak maken bij de dokter.

'Mr. M' is misschien geen Lambchop grand cru maar je kan hem wel zonder blozen op gelijk welke zalige zomeravond met vrienden serveren en blijven serveren.