Laura Mvula - With Metropole Orkest

Sony

Volgens de bookmakers was ze in 2013 gedoodverfd favoriet voor de Mercury Prize, de toonaangevende erkenning voor het beste Britse album van het jaar. Hoewel ze die uiteindelijk niet bemachtigde (James Blake ging met de eer strijken), leverde de nominatie Laura Mvula toch de nodige spotlights op. Nu brengt ze een nieuwe versie van 'Sing To The Moon' uit met het Metropole Orkest. Vooral voor haar eigen plezier, zo wordt al snel duidelijk, want de muzikale meerwaarde is te verwaarlozen. 

Nog even recapituleren: amper een half jaar na het verschijnen van haar succesvolle debuut mocht de geschoolde Mvula opdraven bij BBC Proms, waar ze haar muziek uitvoerde onder begeleiding van het symfonieorkest van de staatsomroep. Een lang gekoesterde wens die in vervulling ging, zo schrijft ze in de liner notes van het minutieus getitelde 'Laura Mvula With Metropole Orkest Conducted By Jules Buckley At Abbey Road'. Inderdaad, van het een kwam het ander en zo belandde ze uiteindelijk in Engelands meest befaamde studio voor een herbewerking van haar debuut. Maar anders dan op die geweldige, eerste plaat is de indruk, die Mvula hier maakt, allerminst verpletterend. Het is potsierlijk. Prestige op papier.

De eerste twee minuten zijn veelbelovend; de mooie intro van Make Me Lovely wordt verrijkt met aangenaam koper en zwelt steeds verder aan tot Mvula's bezwerende stem goed getimed invalt. Ook Father Father, normaal gesproken bewust klein gehouden, mag er zijn. Het zijn spaarzame uitzonderingen op de regel dat Mvula's songs in essentie weinig franje nodig hebben. Prijsnummers als Can't Live With The World en Is There Anybody Out There worden op geen enkele manier naar een hoger plan getild.

Mvula heeft eerder verklaard dat ze nooit had durven dromen dat ze haar muziek (een mix van gospel, soul en jazz) ooit met een professioneel orkest zou spelen. Het was destijds de reden waarom ze als componiste alles uit de kast haalde om met beperkte middelen voor elkaar te krijgen wat haar voor oren stond. En dat is nu precies de reden waarom 'With Metropole Orkest' zo tegenvalt. De arrangementen verschillen in wezen nauwelijks van de oorspronkelijke studioversies, die misschien minder zwierig zijn, maar in al hun eenvoud een stuk delicater.

Wat wil Mvula met deze plaat nu eigenlijk bewijzen? Ze husselt wat met de tracklist en heeft zich een nieuwe coupe aangemeten. Maar dat volstaat niet. Dat ze een vaardig songschrijver en zangeres is wisten we al. Waarom dan niet een mooie, eerlijke liveplaat maken, in plaats van een album waar de steriliteit er met dikke klodders is opgesmeerd? Had tenminste toch een plekje ingeruimd voor de evergreen Little Girl Blue of haar cover van Michael Jackson's Human Nature. Zeker, 'Sing To The Moon' was een origineel en intelligent debuut dat smaakte naar meer. Maar niet naar meer van hetzelfde.