Lay Low - Farewell Good Night's Sleep

Nettwerk

IJslandse muziek is volledig in. In de platenkast van iedere gemiddelde muziekliefhebber vind je dan ook wel een paar plaatjes met als oorsprong het hoge noorden. Meestal gaat het dan om soundscape-achtige, dromerige melodieën die vooral goed werken bij langdurige episodes van slapeloosheid. Echter, voor experimentjes met electronica schrikken onze noordelijke vrienden ook niet terug. De link tussen Reykjavik en country is echter minder vanzelfsprekend. En net daar  brengt Lay Low verandering in.

Zeg nu zelf: dobro, pedalsteel en banjo zijn niet meteen de meest karakteristieke instrumenten voor een IJslandse groep. Toch staat 'Farewell Good Night's Sleep', het tweede album van Lay Low er bol van. Sinds het debuut in 2006 is het brein achter de groep, Lovísa Elísabet Sigrúnardóttir namelijk in de weer met traditionele country en blues te vermengen met de zweverige sfeer van de muziek uit haar thuisland.

Dat het mengsel een succes is, wordt al snel duidelijk. I Forget It's There, de opener van de plaat is een slepend en broeierig nummer gedragen door piano en akoestische gitaar. Enkel de occasionele pedalsteel verraadt hier de country-invloed.

Bij By and By is de Amerikaanse invloed duidelijker. Een frisse tokkel op de akoestische gitaar geeft het nummer meteen die fijne sfeer van een zuiderse roadmovie mee. Wat ons opvalt is de bijzondere stem van Sigrúnardóttir. Die lijkt zich zowel bij donkere melodieën als bij zomerse wijsjes goed te voelen. Eindelijk eens een IJslandse zonder die irritant krakende kopstem.

Verwacht ondanks de knappe openers niks vernieuwend van dit album want dan blijf je onherroepelijk op je honger zitten. Denk maar aan de traditioneel uitgevoerde cover van The Reason Why My Heart's In Misery van countrygod Lefty Frizzell. Mooi, dat wel, maar de versie van Lefty is onaantastbaar. Zeg dat wij het u gezegd hebben.

Last Time Around is welicht het meest originele nummer op 'Farewell Good Night's Sleep'. De afwisseling tussen de strijkpartijen en de knappe gitaarlijntjes zijn zonder meer fantastisch. Ook Why Do I Worry is country vanuit een nogal bijzonder oogpunt. Het nummer doet ons denken aan wat Lanegan en Campbell met Ramblin' Man deden op hun 'Ballad Of The Broken Seas'.

'Farewell Good Night's Sleep' is zonder meer een fijn plaatje. De helft van de plaat is een middelmatige herkauwing van vijftig jaar countrygeschiedenis, maar dat deert ons niet. Dit is absoluut geen album waar we nachten van wakker liggen, maar in tegenstelling tot de rest van de IJslandse muziek hebben de klanken van Sigrúnardóttir ons niet in slaap gekregen. Waarvoor dank.