Leftfield - Alternative Light Source
Infectious Music Ltd.
Twintig jaar geleden brachten Neil Barnes en Paul Daley als Leftfield hun legendarische debuutalbum ‘Leftism’ (1995) uit. Wat volgde was een lange stilte waarin de band vooral bleef sleutelen aan één track: Africa Shox met Africa Bambaataa. Eind 1999 was er dan eindelijk die tweede plaat: ‘Rhythm And Stealth’. Daar stonden weliswaar enkele geniale tracks op als het beklemmende Swords, het stomende Phat Planet en het bezwerende Chant Of A Poor Man, maar verder viel die vooral tegen. In 2002 gaf Leftfield er de brui aan om in 2010 terug te keren als soloproject van Barnes, die in producer Adam Wren een nieuwe schrijfpartner heeft gevonden. En nu is er dan dat derde album: ‘Alternative Light Source’.
We zullen u meteen een illusie armer maken: de magie van ‘Leftism’ is ook nu weer ver te zoeken. Is dat erg? Niet als de tracks goed in elkaar zitten en weten te overtuigen. Dat is op ‘Alternative Light Source’ helaas maar deels het geval. De eerste twee tracks blazen weliswaar je speakers uit, maar ze zijn zo vreselijk eentonig en saai dat je wijsvinger halverwege uit pure irritatie naar de skipknop reikt.
De eerste track die ons wel weet te overtuigen is Bilocation. Een ouderwetse Leftfield-track waarin alles aanwezig is: een beklemmende baslijn, mysterieuze melodieën die onder je huid kruipen en een vocale gastbijdrage van Channy Leaneagh die zich kan meten met die van Original (uit ‘Leftism’). Even hopen we dat dit toch nog een goed album zou kunnen zijn, maar dan horen we Head And Shoulders. “Head and shoulders / Dandruff warriors”, mekkert Jason Williamson van Sleaford Mods in een onnozele monoloog. Serieus, get a fucking life! Wel moet gezegd worden dat de track muzikaal enkele aardige passages heeft, maar daar blijft het bij.
Er volgen nog zes tracks waarvan er slechts drie ons doen denken aan het betere werk uit het verleden. Het betreft Dark Matters (vroege dub-techno-invloeden en toch eigentijds), het jagende Storm Ends en de sferische titeltrack. Laatstgenoemde komt daarvan nog het meest in de buurt van het oude niveau. Het zijn weliswaar geen Open Up, Song Of Life of Release The Pressure, maar het zijn wel goede tracks.
Stonden er meer van dit soort nummers op, hadden we ‘Alternative Light Source’ wellicht kunnen omschrijven als een prima en constant album; het misschien zelfs de stempel “goed” gegeven. Maar met slechts vier goede tracks uit tien in een periode van zestien jaar, komen wij uit op een onvoldoende.