Leo Welch - Sabougla Voices

Big Legal Mess

Hij wordt dit jaar 82 en steekt daarmee andere laatbloeiers als Charles Bradley en Seasick Steve de loef af. Leo ‘Bud’ Welch heet hij. En met zijn debuut ‘Sabougla Voices’ levert hij meteen een van de meest intrigerende en consistente platen van het jaar af.

Een van de songs heet You Can’t Hurry God. Maar dat geldt ook voor Welch zelf. Waar hing hij zijn hele leven uit? Volgens de Mississippi Folklife & Folk Artist Directory roteerde hij jarenlang in het livecircuit rond het plaatsje Bruce.

Vóór 1975 speelde hij blues. Daarna bekeerde hij zich toch gospel. Waarom hij zich dan na al die jaren toch ging aanprijzen bij het Big Legal Mess-label? God mag het weten.

‘Sabougla Voices’ – ook de naam van zijn achtergrondkoortje – is in ieder geval een synthese van Welch’ muzikale zwerftocht. Er zit ongepolijste blues in, én gospelstemmen die een antwoord klaar hebben op al wat hij zingt.

Praise His Name brengt je onder hypnose. Door Me And My Lord kabbelt akoestische blues  terwijl Take Care Of Me Lord een meanderende melodie koppelt aan een opzwepend shuffle-ritme. Afsluiter The Lord Will Make A Way toont Welch op zijn puurst: rauwe emotie van hem en zijn gitaar.

Welch heeft een unieke en – wat wil je? – doorleefde stem. Soms maakt hij verrassende klimmetjes naar de hogere noten. En daarin herkennen we een man die in de herfst van zijn leven muziek speelt vanuit zijn hart. In een tijd waarin dementie, alzheimer en bejaardenzorg – terecht – hot topics zijn, toont Welch dat je ook als tachtigjarige niet moet stoppen met dromen.

“I feel like the Lord is on my side”, zegt hij in een zeldzaam interview. En dat hoor je ook in zijn teksten. Denk dus niet dat hij met Somebody Touched Me een liefdesverhaaltje brengt. Nee: “It must have been the hand of the Lord”.

Het plotse opduiken van Leo Welch doet terugdenken aan songhunter Alan Lomax, die in 1933 de gevangen muzikant Huddy William Leadbetter bezocht en hem onsterfelijk maakte als Leadbelly. Gelukkig viel ook Welch niet tussen de plooien van de muziekgeschiedenis. En verzekert hij met ‘Sabougla Voices’ zijn stek in de eeuwigheid.