Liam Hayes - Slurrup
Fat Possum
Alles aan de hoes van ‘Slurrup’ van Liam Hayes schreeuwt: doe-het-zelver! Maar vergis je niet: Hayes heeft een (kleine) band achter zich, en steekt veel zorg in zijn songs. Van melodieën tot gitaareffecten en studiomagie allerhande. ‘Slurrup’ duurt een half uur en drie minuten. Tijd genoeg om open te bloeien tot een bonte popplaat die lekker wegluistert.
Hayes is een singer-songwriter uit Chicago, die voor het eerst op de radar verscheen als Plush. Sindsdien heeft hij een cultstatus en verkende hij alle uithoeken van de popmuziek. Tot en met de rijkelijk gearrangeerde variant van Brian Wilson. Voorganger ‘Korp Sole Roller’ uit 2014 was bijvoorbeeld een ode aan glamrock en dure seventies-producties.
Hayes en coproducer Nathan Cooke haalden voor ‘Slurrup’ werkelijk alles uit de studiokast: van achterwaarts afgespeelde tapes tot liters en liters echo. Instrumentale opener Slurrup gaat van start met twee drumpartijen. Eén in elke luidspreker. Kijk, zulke details maken ons nu eens gelukkig!
Niet dat we de trucs niet herkennen. Todd Rundgren deed gelijkaardige dingen op onder andere ‘A Wizard, A True Star’, en ook R. Stevie Moore en Ariel Pink maken het graag bont met gekke studiocapriolen. In elk geval, als Liam Hayes zegt: “We didn’t just bang out the tunes”, dan geloven we dat graag. Zo stak John San Juan veel tijd in baspartijen die de zangmelodieën tegenspreken. En dat betaalt zich terug.
Hayes houdt er een stevig tempo in en schotelt ons elke paar minuten iets anders voor. Vergelijk de punksong One Way Out maar met de gesofisticeerde seventiespop van Nothing Wrong. Channel 44 is dan weer overbodige spielerei met spookhuisgeluiden. Voordeel is wel dat de punch van Outhouse na Channel 44 extra hard aankomt. Net zoals de powerpop van Fokus na de ultrakorte fictieve tv-tune Theme From Mindball dat ook doet.
Greenfield klinkt als een cadeau van ex-Girls-man Christopher Owens, met wie Hayes in 2014 toerde. August Fourteen is de andere, fraaie ballad van de plaat. Hij zweeft ergens tussen Scott Walker en Love op hun orkestrale best. Hoe dan ook: de sixties regeren hier.
Liam Hayes lijkt dan ook een kleinkind van de revolutie, net als onze eigen Broken Glass Heroes. En zo heb je er weer een extra reden bij om ‘Slurrup’ in huis te halen.
22 maart 2015