Liars - Mess
Mute
Liars try everything once: prog, heavy rock, post-rock, death-punk-disco en nu iets dat we gemakkelijkheidshalve omschrijven als heavy electronic industrial no-wave. And bòy, do we like it!
De plaat begint met een dubbele time warp naar het midden van de jaren tachtig. Mask Maker opent met een Hellraiser-achtige stem en cut-up lyrics. “Take my pants of, leave my sox, spare my sox, leave your face off, give me your face …”
Een nachtmerrie, maar wel een hele dansbare. Net zoals SPK die vroeger voor ons in voorraad hadden. Of The Weathermen. Leave Vox Tuned D.E.D, meteen daarna is vuil, luid, gloomy en heel erg dansbaar. Of anders gezegd: fantastisch.
Thema’s als angst, twijfel en 21ste-eeuwse paranoia zijn ook op deze plaat vaste prik. Dat vermoeden we tenminste, want hoewel kernleden Aaron en Andres zelf melden meer dan ooit aandacht te hebben besteed dan de lyrics en ook vanuit een positiever perspectief te hebben geschreven, valt het merendeel van de teksten moeilijk te decoderen dan ooit tevoren.
In soundtrack-achtige songs als Can’t hear well gaan de leugenaars een stuk minder heftig tekeer, en hier en daar wordt er zowaar gemijmerd. En Mess on a Mission klinkt zo Belgisch dat het niet niet uit de toon zou vallen op de soundtrack van een documentaire over Belgische underground.
Zelf begrijpen we in het geheel niet waarom deze plaat zo vaak wordt neergesabeld. Zonder Liars geen Battles of Fuck Buttons. Als geheel is dit album misschien minder left-of-center dan hun vorige werk: bijna dansbaar over de hele lijn en op nummers als Dress Walker of Boyzone zelfs haast lichtvoetig.
De pijngrens van bands als oude coryfeeën SPK zoeken ze zelden op, maar wij zijn daar blij om. Ook zonder pijniging valt er immers meer dan genoeg te beleven op deze plaat. Alleen al het afsluitende duo Perpetual Village – Left Speaker Blown, samen goed voor een epos van vijftien minuten zorgt voor een verpletterende indruk en voldoende legitimatie voor de aanschaf van ‘Mess’.
Een intrigerende, gevarieerde en erg rijke plaat. Dansbaar, ja maar tegelijkertijd vaak ontregelend,en oncomfortabel. En dat is meer dan we van u kunnen zeggen.