Light Damage - Light Damage

Progressive Promotion Records

Light Damage is een goed gekozen naam voor een progband die inzet op licht-donkercontrasten tussen hoop en wanhoop. Bovendien etaleren deze vijf Luxemburgers op het gelijknamige debuut een urgentie waarmee ze misschien wel één van de verrassingen van het nieuwe jaar kunnen worden.

Luister eens naar de intro van opener Eden: de avondklok luidt, het basloopje uit Pink Floyds One of These Days rent door de leeg geregende straten van een stad. Steve Rothery-achtige gitaararpeggio’s en donderende drums versmelten zich met de toenemende, verstikkende atmosfeer. Het is een knap voorbeeld hoe het klankweefsel van deze band aan de seventiesprogrock - ooit begon de band als Floyd-tributeband Brain Damage - en vooral het vroege Marillion onttrokken is. Toch bekruipt je op geen enkel moment het gevoel dat je naar een epigoon zit te luisteren.

Die neoprogressieve connectie wordt nog eens versterkt door de aangename zangpartijen van Nicholas-John, die regelmatig doet denken aan Galahads Stu Nicholson. Die theatrale aanpak is net wat de muziek nodig heeft om het verhaal overtuigend te dramatiseren. Het album vertelt over een man die een dierbare verliest. Eden begint op de dag dat het onheil toeslaat. Onze man wandelt  huiswaarts. Empty is een duistere track waarin de hoofdfiguur alleen thuis zit met gevoelens van droefheid, machteloosheid, leegte.

Het absolute hoogtepunt op het album volgt met The Supper Of Cyprianus. De hoofdpersoon valt met de fles in een diepe slaap en heeft een intense droom waaruit je wilt ontwaken. Toch wil je weten hoe het afloopt, zelfs als hij je tot waanzin drijft. Nicholas-Johns meeslepende verteltrant en frasering garanderen een kolkende vertolking. De gitaren en het orgel van Sébastien Pérignon rekken de hoge, jankende noten tot het uiterste.     

De waanzin van de man mondt uit in Heaven. Een valse hemel die in je hersens aangemaakt is door medicatie en drugs. De gitaren van Nicholas-John (E-Bow) en Stéphane Lecocq (harde riffs) kruisen de degens en representeren de verwarring in zijn hoofd. F.H.B. (For Helpful Buddies) is een verse ademstoot. De tijd staat even stil. Hij herinnert zich zijn vrienden en bedankt hen. De enige weg naar de vrijheid is… vliegen. Uiteindelijk besef je in Touched dat hij geland is en vaste grond onder zijn voeten heeft.  

Het verhaal suggereert hoop en zou dus een happy end kunnen hebben. De band laat dit afhangen van de luisteraar. Het gaat immers over de levenskeuzes die je maakt. Daarom had de groep dit artwork voor ogen: een verweerde lap textiel, verscheurd doorheen de jaren en beschadigd door manipulatie. Sommigen zullen het een lelijk ding vinden en bij het vuilnis gooien, maar wie zijn ogen en geest opent, ontdekt een mooi staal dat hem herinnert aan de voorbije dingen. Positieve of negatieve, dat hangt van ons af.

‘Light Damage’ is in elk geval drie kwartier bloedmooie progrock en krijgt van ons een positief advies.

Op 27 maart staat Light Damage in LR6 te Brussel.

Luister hier naar Heaven:

 

cle -->