Lily Allen - Alright, Still
EMI
Het internet is een wonderbaarlijk iets. De wereld zou er helemaal anders uitzien zonder dit fenomeen. Zonder internet geen daMusic (ramp oh ramp), zonder internet geen makkelijk te vinden boekbesprekingen, zonder internet geen dwergen die rare dingen doen met honden (euh ramp oh ramp?) en zonder internet geen Lily Allen. Zij werd namelijk ontdekt via Myspace, een ontmoetingssite voor artiesten en de gewone mens.
Lily Rose Beatrice Allen, een éénentwintigjarig opdondertje, is de dochter van filmproducente Alison Owen en acteur/comedian Keith Allen (The Others, Trainspotting). Ze veranderde maar liefst dertien keer van school in haar jeugd en verklaarde later dat educatie gewoon niets voor haar was. Lily is duidelijk niet op haar mondje gevallen. Zo noemde ze Bob Geldof een "cunt" en een schijnheilige zwanzer en vond ze een optreden van Kylie Minogue een belediging voor het evenement. Toen men haar vroeg hoe ze haar nummer één hit zou vieren, antwoordde ze doodleuk "gak" (slang voor cocaïne). Ook haar album staat vol van de schunnigheden.
'Alright, Still' opent meteen met de grote klepper Smile. Dit poppy nummertje stond wekenlang op nummer één in de Britse hitlijsten en deed het ook in België niet slecht. Het gaat hier om een antwoord op het feit dat haar vriendje haar gedumpt heeft. Anderen beweren ook dat het een sneer is naar haar vader, die er in haar jeugd vandoor ging. De tekst is een lichtgrof en gesneden brood en de muziek gaat er in als een luchtig croissantje.
In Knock 'em Out geeft Lily tips over hoe je het best een kerel afscheept. Zeg bijvoorbeeld "I've got, I've got herpes! Er, no, syphilis! no I've got AIDS I've got AIDS". Zo staat er in elk nummer wel iets grappigs of grofs. Nog een voorbeeldje uit Shame for You: "Oh my gosh you must be joking me if you think that you'll be poking me." Het steeds terugkomend thema is het afkraken van ex-vriendjes. Nog een laatste voorbeeld uit Not Big: "I never wanted it to end up this way, You've only got yourself to blame, I'm gonna tell them that you're rubbish in bed now and that you're small in the game."
wat de teksten betreft, komt ze dus wel regelmatig verrassend en controversieel uit de hoek, maar op muzikaal vlak schiet ze hier tekort. De beatjes en samples hebben veel weg van The Streets en hier en daar zelfs wat Daddy Yankee. Er zit veel variatie in de nummers onderling maar een echte uitschieter zit er niet tussen. Leukste nummer is het allerlaatste Alfie, een nummer geschreven voor haar broertje die blijkbaar te veel weed gerookt heeft en niet uit zijn bed wil komen. "Now how the hell do you ever expect that you'll get laid, when all you do is stay in playing your computer games?" Welke raad moet je anders meegeven aan je jonger broertje?
Qua lyrics is dit album echt wel nog de moeite van het luisteren waard. Er zitten grappige noten in en voor tieners die juist gedumpt zijn door hun vriendje zal dit wel een lichtpunt en een makkelijke wraak zijn. Muzikaal is Lily Allen echter nog lang niet volwassen. De deuntjes zijn soms te luchtig en hebben nog weinig karakter. Ideaal album wel voor als je hoofd vol snot zit en je eustachiusbuizen maar half werken. Je wordt er vrolijk van zonder extra hoofdpijn.