Linda Perhacs - The Soul Of All Natural Things

Asthmatic Kitty Records

Nu alles al eens lijkt gedaan in de muziek wordt er vaak teruggekeken naar het verleden, op zoek naar die ene ondergestofte parel die ten onrechte vergeten is. Het verhaal van Rodriquez (Sugar Man) is daar een voorbeeld van, maar ook ‘Parallelograms’ van Linda Perhacs past in dat plaatje.

Voor wie het nog niet zou weten: ‘Parallelograms’ is een psychedelische folkplaat uit 1970 en de enige die Linda Perhacs uitbracht tot dit vervolg in 2014, vierenveertig jaar later dus.

Gedurende die tijd vergaarde Perhacs een cultstatus, vergelijkbaar met die van Nick Drake, maar zij had zich al lang teruggetrokken uit de muziekwereld, gedesillusioneerd door het gebrek aan succes van haar debuutplaat. Die bleef echter, ondanks de belabberde productie wel gekoesterd worden door heel wat artiesten waaronder Mikael Akerfeldt en Peter Lindgren van Opeth en Daft Punk, die een song gebruikten voor hun film ‘Electroma’.

In 2005 volgde uiteindelijk een opgepoetste heruitgave en iedereen was verbaasd hoe fris de plaat nog klonk. Nu, nog eens negen jaar later is er eindelijk een opvolger. Perhacs is ondertussen een zeventigplusser, maar een van de grootste verrassingen op dit album is net het vocale bereik van de bejaarde zangeres.

Ook de nieuwe folkie Devendra Banhart werd fan – Perhacs zong mee op Freely  uit 2007 en brengt het nu zelf opnieuw. En dat mag niet verwonderen, want Perhacs draagt nog steeds de idealen van de hippiebeweging (The Age Of Aquarius en zo) met zich mee. Eerbied voor de natuur en ook God - River Of God  en Song Of The Planets  dat zowaar een gebed is - zijn de rode draad in de teksten.

Muzikaal valt er niet erg veel verrassends te beleven, maar dat mag niet verwonderen. Dit is geen hippe plaat, maar wel eentje die ouderwetse (groene) waarden zoals stilte (Intensity), onthaasting (Intensity en Immunity en When Things Are True Again) en respect voor de natuur (het tielnummer) centraal zet. Luc Versteylen zal vast fan zijn!

Eén nummer springt er qua muzikaliteit bovenuit en dat is Intensity dat een mooie elektronische laag kreeg. Is dit de hand van Julia Holter, die meewerkte aan het album? Ook Prisms Of Glass, dat gepast getinkel en etherische samenzang combineert, behoort tot de hoogtepunten.

Wie zich niet stoort aan de oubollig aandoende newageteksten - wat wil je? Ze zijn van de hand van Perhacs zelf - zal zich verbazen over de (te?) kristalheldere productie en rustig worden bij de kabbelende songs van deze onwaarschijnlijke hype.