Lissie - Back To Forever
Columbia
Lissie, nu dertig, zong als kind al in de musical Annie en op twintigjarige leeftijd verhuisde ze van Illinois naar Los Angeles om daar de lokale podia op te zoeken. Ze bleef niet onopgemerkt: Lenny Kravitz nodigde haar uit om de openingsact te verzorgen voor zijn “Love Revolution Tour”. Een jaar later werd een eerste ep uitgebracht, geproduced door Bill Reynolds van Band Of Horses, haar toenmalige roommate. Drie jaar geleden kwam haar debuutplaat 'Catching A Tiger' uit die haar tot op het podium van Rock Werchter en andere grote festivalpodia bracht en ze indruk maakte met haar ietwat hese, rauwe stem.

Nu is ze terug met een nieuwe worp 'Back To Forever'. Deze klinkt nog poppier dan haar voorgaande en is weerom geproduced door Garrett “Jacknife” Lee die ook al succesplaten van o.a. REM, Bloc Party en Snow Patrol voor zijn rekening nam.
Het album opent met The Habit wat al meteen duidelijk maakt wat je van deze cd mag verwachten: hapklare pop- en rocksongs die je voor je het weet meezingt, maar die ook niet meer zijn dan dat. Ideale radiosongs dus. Nieuwe single Sleepwalking is er nog zo eentje. Erg dansbaar ook.
Lissie haalt in haar songs vooral thema’s aan zoals liefdesverdriet en nostalgie, met andere woorden gevoelens die universeel en herkenbaar zijn voor iedereen. I Don’t Want To Go To Work heb je waarschijnlijk ook wel eens gedacht op een doordeweekse dag nemen we aan.
Het touren met Lenny Kravitz heeft Lissie misschien geïnspireerd voor het schrijven van het rustige They All Want You, een song over hoe geliefd mensen die met een gitaar op een podium staan zijn. Het is vooral tijdens deze rustige nummers dat de stem van Lissie het best tot haar recht komt, in al haar veelzijdigheid. Want laten we duidelijk zijn: haar stem is wel degelijk de grootste troef.
De cd sluit af met één van de hoogtepunten, Back To Forever dat begint met vrolijk vogelgefluit en waarbij ze door piano begeleid wordt; simpel maar betoverend mooi. Tijdens andere nummers zoals het nochtans akoestisch beginnende Cold Fish ontsieren gitaren de songs met de typische Amerikaanse FM-klank. Spijtig, een foutje op dit voor de rest uitstekend eigentijds klinkend album.
Lissie’s tweede is net als haar debuut een geslaagd album dat je graag af en toe eens oplegt en zeker geen pijn aan de oren doet. Het is echter ook geen must in je platenkast of op je iPod.
29 oktober 2013