Lissie - Catching A Tiger

Columbia Records

De eerste luisterbeurt van 'Catching A Tiger' overtuigde ons helemaal niet van Lissie’s alom geprezen kunnen. Wij vonden haar integendeel maar een Amerikaanse cowgirl die pretendeert met lasso’s en paarden overweg te kunnen en ondertussen nog wat deuntjes zingt. Maar deze plaat is een ‘groeierke’: de meeste liedjes werden ondertussen heuse meezingers. En daar zetten we zelf respectvol onze cowboyhoed voor af.

Dat Elizabeth Maurus alom geprezen is, blijkt uit het feit dat haar muziek voor talloze Amerikaase series wordt gebruikt en ze met verschillende covers – van Lady Gaga tot Metallica – in twee jaar tijd zichzelf van een stevige livereputatie verzekerde. Bovendien nodigde niemand minder dan Lenny Kravitz haar uit om zijn voorprogramma te verzorgen terwijl ondertussen Ed Harcourt aan de zangeres’ mouw stond te trekken om samen wat te creëren.

Dat laatste project mondde uit tot de ballade Oh Mississippi, net het lied dat ons steeds opnieuw enkele huiveringen bezorgt. Een Amerikaans landschapsmonument loven is één ding, maar het ook nog eens op ‘s lands typische gospeltonen brengen, is een brug te ver. Het lijkt iets te veel op indoctrinatie door de Verenigde Staten. Geef dan maar de andere slow, Everywhere I Go, een van de vele nummers waar Lissie toont dat ze met haar stem beter kan uithalen dan Whitney Houston de dag van vandaag.

Toch is het debuutalbum allesbehalve een traag werk geworden. Zo barst Record Collector midden het lied volledig open en ligt When I’m Alone in diezelfde lijn van de vrolijke countrypop. Beide liedjes zijn in de trant van wat Michelle Branch en Jewel brengen, maar zijn net niet catchy genoeg om ze te onthouden.

Little lovin’ daarentegen, is zo ruw als de ongeschoren baard van prins Filip. Vooral het neuriënd stuk zorgt ervoor dat je jezelf op een paard waant in een stoffige vlakte ergens in the wildwest. En ook Stranger, waarin Elizabeths stem tijdens de intro verbazingwekkend goed lijkt op die van de tweelingzusjes Tegan&Sara, en de nieuwe single Cuckoo, met een goeie gitaarrif, kunnen we erg appreciëren.

Dat alle liedjes autobiografisch zijn en “from the depths of her belly” komen, is een pluspunt. In Sleep, een lied waarin de Amerikaanse haar liefdesverdriet uitschreeuwt, wordt zo opeens veel interessanter. ‘Why am I so terrified of waking? He's gone and I feel I've been forsaken. In sleep is the only place I get to see him, get to love him.” Van een gekwelde vrouw gesproken.

Na het debuutalbum van Lissie een paar keer goed te beluisteren, begrijpen we wel dat de Lenny’s en Ed’s een dik pak potentieel in haar zien. Vooral wanneer ze de iets minder commerciële kant opgaat en kiest voor de brute actie, houden we van wat ze doet.

Lissie is te zien op 16 november in de AB Club