Little Barrie - Death Express

Cargo Records

Little Barrie, dat was dat sympathieke trio, dat met het subtiel getitelde ‘We Are Little Barrie’ charmeerde. Dat drietal is nu terug.

De titel geeft al meteen een idee waar Little Barrie met de plaat naartoe wil. Zelf omschrijven ze het als: “Time’s short. None of us know how long we’ve got. So, yes: the clock’s ticking. Seize the day. Time to jump aboard.” En we zijn de band sinds de tweede plaat ‘Stand Your Ground’ dan wel uit het oog verloren, dat korte, puntige instrumentaaltje waarmee ‘Death Express’ opent, weet wel degelijk de aandacht te trekken. Maar als je zeventig (!!) minuten muziek op een plaatje perst, moet je die aandacht ook wel vast weten te houden. En dat lukt niet helemaal.

Over Rejection, het filmische aan John Barry verwante miniatuurtje hebben we het dus al gehad. En ook wat daarop volgt, kan nog onze goedkeuring wegdragen. I.5.C.A gaat de meer psychedelische kant op, weg van de bluesrock, die ze in de eerste twee platen zo mooi tentoonspreidden. Gitarist-zanger Barrie Cadogan laat zijn instrument lekker zeilen op een zee(tje) van distortion en de dubbele zang rondt het geheel af. Tot hier toe zijn wij nog helemaal mee.

Interessant om weten is dat dit album ontstaan is uit een tv-serie. Want Little Barrie schreef de openingstune van de uit ‘Breaking Bad’ ontstane spin-off ‘Better Call Saul’, die uiteindelijk al even populair werd als de moederserie. Ook die tune vind je hier trouwens terug, maar daarin wordt de psychedelica, in tegenstelling tot het merendeel van de songs op deze plaat, nog beperkt gehouden.

Wel nog altijd aanwezig zijn de Hendrix-gitaren, die Cadogan al op de eerste twee platen hanteerde. En eigenlijk zijn de songs individueel allemaal best interessant en te pruimen. Alleen, als je een portie van twintig songs voorgeschoteld krijgt, die allemaal min of meer in elkaars buurt liggen, heb je er na een poosje toch wel genoeg van.

We zouden er enkele nummers uit kunnen pikken en zeggen dat dat onze favorieten zijn, maar dat blijkt dan weer behoorlijk moeilijk. Want eigenlijk zijn ze allemaal een beetje inwisselbaar, hetgeen meteen de langdradigheid van de plaat verklaart.

Is ‘Death Express’ een slechte plaat? Helemaal niet, maar indien ze was beperkt gebleven tot de helft (of misschien iets meer) was ze zoveel beter geweest. En dat is jammer.