Lo van Gorp - True Friends
Mars Label Group
Hoe gaat dat met cd-recensies ? Je krijgt via de post een pakketje cd’s in je brievenbus. Enkele dagen later, in een langer vrij moment, schuif je bijna achteloos het eerste schijfje, vaak van een onbekende groep of een nog anoniemere debutant in de lader van je cd-speler en plots word je gegrepen door een bekend geluid. Hoe ouder een recensent is, hoe vaker zulke dingen gebeuren.
Wij zeggen niets over onze leeftijd, maar geven wel toe dat het ons een hele cd lang overkwam met ‘True Friends’, de nieuwste opname van noorderbuur Lo van Gorp. Die begon als studiomuzikant, backgroundzanger en saxofonist, voelde heel veel bij de muziek van Steely Dan, vormde zelf regelmatig erg wisselende groepjes en waagde in 2021 met ‘True Friends’ een solorelease, eerst in Japan en in 2022 in de rest van de wereld.
Eerlijk als we zijn, zeggen we heel graag dat Lo van Gorp en uitgebreide vriendengroep een professioneel en hoogstaand product op de wereld hebben losgelaten. Alleen klinkt het een tikkeltje gedateerd, maar daar is niets verkeerds aan. Sterker nog: al wie een handvol decennia geleden gecharmeerd werd door de vloeiende sound van Steely Dan, Doobie Brothers en soortgelijken vinden in 'True Friends' gegarandeerd de gading.
Reeds van bij opener Fisher King heeft van Gorp ons beet. Dat nummer had zo uit een jamsessie van Doobies en Little Feat kunnen komen. En dat zijn nu bepaald groepen waarvoor wij wel eens de hoofdtelefoon opzetten om de subtiele muzikale ideeën, breaks of arrangementinvullingen te kunnen smaken. Knap werk. Bij Carry On dachten we even dat zelfs David Crosby van CSN&Y het zangwerk van Lo van Gorp ondersteunde. Dat bleek dan weer een te verre droom. Niettemin blijft het een mooie ballade.
En zo gaat dat steeds maar door. Een sneller uptempo song volgt op een rustige ballad. En met als leidraad de muziek uit de Amerikaanse West Coast studio’s van de seventies. The Right Thing had zomaar op een album van Michael McDonald kunnen staan en beschouw dat gerust als een compliment. Voor Right To Be Wrong geldt eigenlijk hetzelfde.
Het is dus muziek met een ferme knipoog naar de West Coast Rock en die heeft zijn degelijkheid bewezen, zij het enkele decennia geleden. Tegenwoordig is dit genre nog wel van niveau, maar niet meer hot, zelfs een beetje gedateerd. Kennelijk hebben Lo van Gorp en kompanen (want het betreft hier overduidelijk een collectief project) zeer bewust deze weg gekozen met alle gevaren vandien. En die gevaren waren destijds in de toptijd van het genre ook al hoorbaar. Ook dat is nu niet veranderd. Quiet Moment is zo’n ballad die slechts nipt de klefheid ontwijkt, maar veel scheelt het niet.
Kortom, Lo van Gorp heeft ons niet verrast, eerder teruggekatapulteerd naar de verre jaren zeventig met kundig gecomponeerde muziek die destijds de waves bezette maar nu een beetje in de vergeethoek is geraakt. Het zal zeker niet aan de kwaliteit van ‘True Friends’ te wijten zijn dat deze muziek niet meteen uit die hoek geraakt.